คําว่าห้างเกิดขึ้นที่ไหน
เกิดกับใครมันไม่สําคัญ
มันจะอยู่ตรงนั้น ไม่หายตามการเวลา
ว่าสิผ่านมาด้นป่านใด
ในหัวใจบอกเคยร่างรา
ยังจนจําทุกถอยวาจา
ที่เฮาเว้าต่อกัน
เมื่อสวรรค์แยกก้อยเฮาสอ
จากคู่ครองเป็นคนอื่นไกล
เหลือแต่คําสัญญาใช่ไหม
ที่ยังคมอยู่
แม้นว่าเจ้าสิเกิดเป็นอย่าง
บ่เคยคิดสังยอนหาคนหู
สิเคียงขา
ให้ได้หูหัวใจอย่างคงเดิม
บ่มีอย่างมาพังทะลาย
ความมั่งสองลงใดแม่นดินสลาย
ยังมันคงคือจังตอนเริ่ม
หักที่แหลกด้วยแห่กดฟ้า
ถึงมีน้ําตาเข้ามาแต่งเติม
ความปวดเราสิเข้ามาเสริม
ไม่เคยคิดแค่น
ในวันนี้เราเจอกันแล้ว
ยังบอกแล้วจําต้องจากแล้ว
คงที่เฮาตามหาเป็นยังคือบ่สมใจ
ให้ของท่าอีกกี่พันปี
ให้อยู่ตรงนี้อีกนานเท่าไร
ขอเพียงแค่
เธอจําฉันได้ชาติไหนก็รอเถอะ
บ
่มีอียัง มาพังทะลาย
ความมั่ง โอ้สอบลงใด แม่นดินสลาย
ยังมันคงคือจังตอนเริ่ม
หักที่แลกด้วยแห่กดฟ้า
ถึงมีน้ําตาเข้ามาแต่งเติม
ความปวดเราสิเข้ามาเสริม
บอกใครคิดยัง
ในวันนี้เราเจอกันแล้ว
ยังบอกแล้วจําต้องจากแล
คนที่เหาตามหาเป็นยังคือบ่
สมใจ
ให้ของท่าอีกกี่พันปี
ให้อยู่ตรงนี้อีกนานเท่าไร
ขอเพียงแค่
เธอจําฉันได้ชาติไหนก็รอเธอ