Το τελευταίο δειλινό,
στου δρόμου τη διχάλα,
ήταν ο
πόνος μας βουνό,
το δάκρυ μας ψυχάλα,
και τη στιγμή του χωρισμού,
τα λόγια του αποχωρισμού,
όπως τα βόλια τα καρδά,
μας βρήκανε κατά καρδά,
το τελευταίο δειλινό.
Αμίλητη σταθήκαμε,
και βλέπαμε τη δύση,
τι
χάσαμε σκεφτήκαμε,
και τι είχαμε κερδίσει.
Και τη στιγμή του χωρισμού,
τα λόγια του αποχωρισμού,
όπως τα βόλια τα καρδά, μας βρήκανε κατά καρδά,
το τελευταίο δειλινό.