Πού να σε κρύψω, γιόκα μου,
να μη σε φτάνουν οι κακοί,
σε ποιο νησί του ωκεάνου,
σε ποια κορφή ερημική.
Συ θα'χεις μάτια γαλάνα,
θα'χεις κορμάκι τρυφερό,
θα σε φιλάω από ματιά κακή
κι από κακό καιρό.
Από το πρώτο ξάφνιασμα της ξυπνημένης νιώτης,
δεν είσαι εσύ για μαχητές,
δεν
είσαι εσύ για το σταυρό,
εσύ νικό καιρόπουλο, όχι σκλάβος,
όχι σκλάβος,
εσύ προδότης, όχι σκλάβος, όχι σκλάβος,
εσύ προδότης.
Βαρένα σου,
το δίκιο φως της αστραπής,
κι αν η αλήθεια σου χτυπήσουνε,
παιδάκι μου, να μην τα πεις.
Θέρια οι ανθρώποι δεν μπορών,
το φως να το σηκώσουν,
δεν είναι η αλήθεια πιο χρυσή,
σαν την αλήθεια της σιωπής χιλιάς φορές να γεννηθείς.
Τόσες,
τόσες θα σε σταυρώσουν,
τόσες,
τόσες θα σε σταυρώσουν.