Πες μας αλφα τα όνειρα σου
Πες μας τι κρύβεις μες στην καρδιά σου
Γιατί γελάς και δεν δακρύζεις
Μας δεν φοβάσαι
πως μας φοβίζεις
Μια ιστορία θα σας πω για ένα παιδί που ξέρει
Δε τη φοβάται τη ζωή,
γι' αυτό δεν υποφέρει,
γι' αυτό δεν υποφέρει
Το μύστικο μου θα σας πω είμαι παιδί που ξέρει
Σαββάτο βράδυ κοίνησα δεν ήταν μεσημέρι,
δεν ήταν μεσημέρι
Είναι αληθινό πόσο φοβερό μου στήσανε καρτέρι,
μου στήσανε καρτέρι
Πες μας αλφα τα όνειρα σου Πες μας τι κρύβεις μες στην καρδιά σου
Γιατί γελάς και δεν δακρύζεις Μας δεν φοβάσαι
πως μας φοβίζεις
Της νιώτης μου τα δύνατα τα πήρε το αγέρι
Γιατί με λέει το θάνατο να βρω απ' ανθρώπου χέρι,
να βρω απ' ανθρώπου χέρι
Σαν άμμουνα ο ήρωας μου σφίξανε το χέρι
Κι ο θάνατος μου έφτασε στα μάκρινα τα μέρη,
στα μάκρινα τα μέρη
Είναι αληθινό πόσο φοβερό κροκόδυλος που κλαίει,
κροκόδυλος που κλαίει
Τώρα ξέρω το μυστικό σου Ξέρω τι κρύβεις μες στο μυαλό σου
Κι αφού ο θάνατος σ' αγγίζει τότε η ζωή δε σε φοβίζει