updates
updates
updates
Το έχω βγάλει απ' το μυαλό,
μα θέλω κάτι να σου πω
Μα θέλω κάτι να σου πω
Φεύγει η αναπνοή
σαν καπνό
σε ψηλά φουγκαρά και κρυβόμαστε
Λες σε σιωπές και φτηνά τσιγάρα
Φτηνά τσιγάρα είναι η ζωή που ζούμε και άδεια πακέτα τα χρόνια
Φουσκώνουμε με παθοστάδια μας πνευμόνια
Είναι μπαλόνια τα χρόνια τα χρώματα τους σαθώα κοιτάμε
Στον ουρανό περιστέρια λευκά σκορπάμε
Της Αθήνας στα σύννεφα και οι καπνοί μας γίνονται ένα
Την ώρα που ησυχάζουν λεωφορεία και τρένα
Άδεια κρόλη και η σιωπή του πλήφους μοιάζει με κάτι δικό μας
Ακούμε τη μοναξιά και το νέα φτώμα
Τινά τσιγάρα φίτρα κίδρυνα εφημερίδες παλιές
Σεθοριασμένες αναμνήσεις παιδικές βόλτες απλές
Τ' Αθήνα έκα βουσκιάτικα βράδια περνάει ο χρόνος πάνω μας
Μα δεν αφήνει σημάδια χωρίς σκοπό
Σαν κοινωμένο γλυπτό τι έχω να χάσω
Γράφω τους τίτλους για τα βιβλία που θα γράψω
Τις στιγμές που θα ζήσω χορογραφώνω αιρά στο μυαλό μου
Χάρισε μου μια σου νύχτα μωρό μου
Ας ένας εντυπωσιάσω να σου δείξω σαν δεν έχεις φανταστεί
Κρατά δυο σκέψεις και εκτίμησε τη σιωπή
Πάμε μαζί με τα πόδια σ' Ακαδημίας κι Αθηνάς
Απ' την Ομόνια αρχίζει ο αστικός Γολγοθάς
Μη γελάς,
μη θυμώνεις,
μη μου κακκιώνεις,
απ' όψε γλυκιά μου
Μιλάω πολύ όμως βγαίνει απ' την καρδιά μου
Λέω τα μισά απ' όσα σκέφτομαι κι απ' όσα
ραπάρω κι έχω στο στόμα μου ένα φτηνό τσιγάρο
Φεύγει η αναπνοή σαν καπνό σε ψηλά φουγγάρα
και με κρυβόμαστε λες
σε σιωπές και θυμά τσιγάρα
Ακόμα εδώ ο ίδιος,
λυπείς εσύ μοναχά,
τα μικρόφωνα ανοιχτά,
τα τσιγάρα φτηνά
Ακόμα αρνούμε να δεχτώ το τέλος της ιστορίας
Η υπερβολή μας οδηγεί στο παλάτι της σοφίας
Και μας δείχνουν τον δρόμο οι τρέλα,
τα ουριαχτά κυπονές
Το νεαυτό μας μας συστήνει ο καφές
Είμαι συλλέκτης και μαζεύω το πιο άγριο πράγμα του κόσμου
Στιγμές, μια δικιά σου δώσ' μανθές
Πίνω καιρό σκυλήσει γρήγορα κι αφήσεις η μάτια στο χώμα
Θέλω να με θυμάστε όλη χειμώνα,
Χριστουγεννιάτικη ιστορία
Στην καρδιά καλοκαιριού,
χρυσόψαρο στη γυάλα,
κάποιου τρελού
Ποιησίες είναι,
δες μου κάτι πληθυντικό,
αφού έχω να τη δω τόσο καιρό
Ο υπέροχε άνοιμου που στα πελάγια μια ζωή τριγυρνά
Με τραγούδια για τις γυναίκες που αγαπάμε
Που όμως δε στέκουν σαν τους αφρούς του βαποριού
Φτηνά τσιγάρα χάραμα, παγκάκια λίγα βιτού
Μοναχική Αθήνα, μια ζωή στα σπλάχνα σουμένα
Και μια βασούλα, ανήσυχα κι εγώ περιμένω
Δε χαλαρώνω,
δε θα πάψω,
δε θα χάσω το στυλ με συγνώμη
Κάθε πρωί η ζωή μου αρχίζει ακόμη,
βλέπεις δεν είμαι λογικός
Ούτε νορμάλ δε θα μοιάσω,
δώσ' μου μια ευκαιρία τη μοναξιά σου να σπάσω
Ξέρω στοές βιβλίων και βρωμιάς μη πω π' τους τύπους λευκάγια σε μια
Να γεμίζουν τους στίχους,
χάσου μαζί μου αυτό το βράδυ
Δώσ' μου τα χέρια,
έχω στα πάρει μια πέτρα και θα στη φέρω απ' τα αστέρια
Φεύγει η αναπνοή σαν καπνός σε ψηλά φουγγαράκια
Κρυβόμαστε μέσα σε σιωπές και φθηνά τσιγάρα
Φεύγει η αναπνοή
σαν καπνός σε ψηλά φουγγαράκια
Κρυβόμαστε μέσα
σε σιωπές και φθηνά τσιγάρα