Eche amigo,
nomás, eche meixere
hasta o borde da copa de xampán.
Esta noite de farra e alegria
e o dolor que hai en mi alma quero ahogar.
É a última farra do meu vida,
do meu vida, moizos, que se va.
Melhor dicho, se foi atrás daquela
que non soube o meu amor nunca apreciar.
Eu a quise,
moizos, e a quero,
e nunca poderei esquecerla.
Eu me emborracho por ela,
e ela, que sabe que fará?
Eche
mozo má xampán que todo o meu dolor vivéndole de hogar.
E se la ven, amigos,
diganle que ha sido por seu amor que o meu vida se foi.
E brindemos nomás a última copa,
que tal vez tamén ela agora estará,
ofrecendo en algún brindis a boca dela,
e outra boca feliz a besará.
Eu a quise,
moizos, e a quero,
e nunca poderei esquecerla.
Eu me emborracho por ela,
e ela, que sabe que fará?
Eche mozo má xampán
que todo o meu dolor vivéndole de hogar.
Y se la ven,
amigos,
diganle que ha sido por seu amor que o meu vida se foi.