Κι όσα απομείνανε πλακιώτικα μπαλακόνια
Τις τελευταίες τους τυγνές τυμμένα φίλουμε
Γερμένα τα μοίρα κι εκείνα
Απ' τα χρόνια
Αχ, να γυρίζαν τα χρόνια τα παλιά
Να ψαμάντης η γλυούδα μη βαριά
Οι απλόπατες να ανοίξουν οι παλιές
Να βρωθούν εξιστασίας οι ευωβιές
Και στην πλάδα που την έχει απ' την αρχόνη της
Να ξυπνήσουν οι παλιοί
Οι κανταβόροι της
Και να τρίξουν κάποιες βρύγες
Στης νυχτιάς της Ιταλιάς
Αχ, να γυρίζαν τα χρόνια τα παλιά
Αχ, να γυρίζαν τα χρόνια τα παλιά
Πάει παλιά μας η Αθήνα
Πάει η καθηγητή
Σαν μια κρυούλα έχει τώρα πια ζαράσει
Και η στερνή περιπομπή
Τα λάθη σπαράστηκε
Γιατί δεν βρήκε ένα θήκο να σκαλώσει
Πάει η καντάδα που στη βολάκα μας γεννήθηκε
Σβήσανε πια τα σολμινόρετα μηλά της
Και η κυθάρα σκονισμένης μονήθηκε
Σε κάποιο τείχο με σπασμένα αυτιά
Τα λάθη
Αχ, να γυρίζαν τα χρόνια τα παλιά
Να ξανά μου η ζυγριούλα μη γρανιά
Οι αγρόπορτες να λύσουν οι παριές
Να βρωθούν επί σκατσίας οι εποδιές
Και στην πλάτα που την έχει απ' την αλκοόλη της
Να ξυπνήσουν οι παλιοί
*
*