Μη μου λες γιατί ξεχνάω κι απ' το σπίτι δεν περνάω
Δε σε θέλω πια να ξέρεις πια δε σ αγαπώ
άλλη θέλει η καρδιά μου κι άλλη είναι πονό
Όταν σου λέγαμε πόνο χάνομαι για σένα νιώνω
Έριχνες τα μάτια σου μικρή μου χαμηλά κοιτάζες να πάρεις κάποιου άλλου τα φιλιά
Ήσουν αξελόγιασμένη και με άλλων ευλεγμένη
Τώρα πια δε σε λυπάμαι ούτε σε πονώ την καρδιά μου θα την κάνω πέτρα σαν βουνό
Τώρα πια δε σε λυπάμαι ούτε σε πονώ την καρδιά μου θα την κάνω πέτρα σαν βουνό
Δε με νοιάζει κι αν θα πάθεις να πονέσεις για να μάθεις
Κι όταν άλλον αγαπήσεις να μην το ξεχνάς θα σε αφήσει κι εκείνος πάλι θα πονάς