ไม่อยากคิดถึงเธอ
เพราะรู้ดี
คงไม่มีทางที่เราจะเป็นต่างฝัน
เบื่อนอาจจะพร้อมเผลอ
สักที
คงไม่มีทางให้เราได้อยู่ด้วยกัน
แฟดันไปเจอพาเธอในกระจกสีดํา
ทําให้ฉันต้องพายแพ้และยอมให้เธอทุกครั้ง
ยิ่งทันยิ่งฝืนเท่าไรให้ลืมเธอได้สักนัก
พาเธอประกดอีกครั้งสองสว่างขึ้นมา
ใบละเธอ
นั่งใกล้เพียงปลายเนื้อมือ
นี่คือทางเดียวที่เธอได้เจอ
ยังแาบเลอะคิดไว้ว่าเราได้อยู่ใกล้กัน
ยังฉันไม่อยู่ใกล้เธอ
จําได้เพียงแค่เท่านี้
ใกล้เพียงปลายน้ํามือ
จําได้เพียงแค่เท่านี้
ไม่มีวันที่เธอ
เป็นของฉัน
ตามเหลือไปเจอภาพเธอในกระจกสีดํา
ทุกความทรงจําของเราก็หวนกลับคืนทุกครั้ง
ยิ่งทนยิ่งฝืนเท่าไรให้ลืมเธอได้สักวัน
ภาพเธอปรากฏอีกครั้งบนหน้าจอของฉัน
ใบเหลือเธอ
นั่งใกล้เพียงปลายน้ํามือ
ขอบคุณ dass
เป็นของฉัน
มีแค่เพียงความนี้
เขียนด้วยปลายนิ้วเหมือน
หวังแค่เพียงความนี้
จะเข้าสั่งใจของเธอ
เพียงสักครั้ง