Μόνος μου θα μείνω δυστυχώς, δεν θέλω να με γονατιστώσω
Βαρύθηκα να ακούω τι να κάνω, δεν με νοιάζει αν θα το παρακάνω
Ξέρω τον δρόμο που θα πάρω, μακάρι να σε έχω διαφάρει
Πέφτουνε τα φώτα της σκηνής, πέφτουνε βλέμματα σιωπής
Δεν ξέρω αν θα τα ξανακαταφέρω, πιστεύω μόνος μου πραγματεύω
Δεν με νοιάζει αν θες να δω στον πλέον μου, θέλω να σε έχω κορονοϊστή κεφάλι μου
Δεν ξέρω που θα βγει, αν θα βγει τι θα γίνει, δεν θέλω ποτέ το καλό να ξαναγίνει
Δεν μπορώ να αντίξω πάλι αγωγές, ψυχοφάρμακα του ψυχολογικής
Δεν αντίχω να είμαι σαν φυτό, η υγεία μου να εξαρτάται από αυτό
Ελπίζω να έχει γίνει κάποιο λάθος, αλλιώς θα σας γαμήσω όλα τα λάθος
Βαρέθηκα να ακούω ιστορίες, γράβαλα και βρήκα επιχειμείες
Μακάρι να μην είχα εθισμούς, να είχα λίγο πιο κανονικός ρυθμός
Μα πάλι θα το γράψω στο αμάξι, σαν μια γέρις που κάνει για 16
Από τότε έχω ψυχολογικά, βαρέθηκα να το βρίσκω προς τα
Εξετάσεις φροντιστήρια κλπ, έλα τώρα ξέρεις από αυτά
Τελικά τι θα γίνω ρε μπατέρα, θα πετύχω στο ύπνο αυτό μια μέρα
Κοίτα τώρα πως το τρέχω στο καλέντρι, θα με μοναχθεί όλο το συνάφι
Δες με τώρα που θα πάω εκεί στο κέντρο, εκεί που με βρήκε το κλαπέτο
Τώρα θα φτύνω σε μια ωραία κυρία, που έχει βγάλει πολλά πολλά σχολεία
Ρώτα τι άμα τα καταφέρνω, κάθε μέρα εγκατούρα στο τσιμέντο
Τρέχω για εμένα μια ζωή, μα σχετικά είναι λίγο πιο βατύ
Άμα θέλεις πες με γοηστή, αλλά πάντα βγαίνω την πρώτη γραμμή
Τελικά άντρες με παγέσαν, με δώσανε ξανά και δε λουκέσαν
Κοίτα τώρα που θα χτίσουμε παλάτι, θα συνεβάσουν ένα καλό ουσκάκι
Άμα θέλεις βάλε λυτικόλα, αλλά σταματάνε κανείς δεν ξέρουν
Έχω δυο τσακάλα δυτικά, που το Σαββάτο με έκαναν γαλά
Δεν έγινε τίποτα παραπάνω, εκτός όταν να πάψω να φεύγω
Ο ψηλός μέρα της ετηθείς, και κοντεύω σ' άγριοι μου συγγές
Μου βοήθησαν να βγω από την λούπα, να ηρεμήσω χωρίς καντήλια, χωρίς γάστικια
Αν τα κουμπούς και λες πως μπερβέλαιο, έλα στη θέση μου να δεις σε ποιο χαίρο
Κι αν δεν τους καταφέρεις να τα αντέξεις, τότε έλα αν θα σε ξαναπαίξεις
Κι αν δεν την παλήψεις, θα σου βγάλω το καπέλο χωρίς να φθοράς ο λέξης
Όποιος δεν με σέβεται θα γαμηθεί, κι όποιος με σέβεται θα ανταμυφθεί
Δεν μιλάω για καφρά, μόνοι μας στην τσέπη, το πολύ να χω λίγα ψηλά
Ψηλά στην Αθήνα θα ανέβω σε ένα βρέχο, νόσο στείλω το κουμπλέ μου να δεις γιατί υπάρχω
Που σκέφτηκα από αυτό εδώ το πέτρι, έχω στο χοπλί να πω σε ένα άλλο τρυπάκι
Πες το, πες το, καύλα, πες το έχεις μάθει, αλλά θα δώσω τη ζωή μου για αυτό θα το γραφτείς
Υπότιτλοι AUTHORWAVE