Nú
dagur er liðin og dimmir í skíjanna keim
En dálí tilgeisli er enn á leiðinni heim
Hann flýtir sér á fram á flýrinni
nætur hún
Þess föll við sann úsjertu komin upp í rúm
Í myrskrinu býður mánin með gullin sín
Hann myldur, situr og veifar til mín og þín
Svo býr hans í gündir að bjóða þér góðan nót
Svo byður þess ljóðir að sofir þu vært á rót
Læfi nú höfuðið
ljert á kottan þinn
Svo lífur þú vært og blítið svönnininn
Þá
engill mun koma er öll okkinn hilia brá
Og yfir þér vaka hún spyrtu af degi má sjá
Á hinni er stjarna sem horfir um gluganinn
Og heldur á ljósi sem lí saman veginn þinn
Hún veifar til
engilsu svo akkur með
honum hljót
Og vefur þið örmum hlíjum um dimmanót