Ik voel me zo verloren,
maar ik laat het niemand zien
Ik doe alsof het niet was,
en nog verder kan misschien
Alles blijft zo donker,
ik verdrink in elke traan
Normaal ben ik een vechter,
maar niet nu jij bent weggegaan
Ik kan hier staan en alles geven,
en alles doen zoals het hoort
Maar als vrouw ben ik gebroken,
en toch ga ik gewoon lonen liegen
Alle foto's die je me hebt gegeven zijn momenten
Uit een heel oud leven met een trieste blik en soms een lach
En die ene foto onze laatste dag
Kijk in de spiegel en zie steeds jouw hart
Dat maar blijft wachten, ik hou het vast
Ik heb fouten gemaakt ten koste van jou
Nu sta ik hier, ik ben ook maar een vrouw
Ik blijf dichtbij,
ga nergens heen,
ook al duw je me weg
Ga nergens heen,
ik meen wat ik zeg,
woord voor woord
Ik blijf hier schreeuwen totdat jij me hoort en liep