Ég mun aldrei köllu verða heimsins vegursta fljóð
og fá tækleg er treia mín og bæmi söngur og ljóð
en samt ég kýsa vera til og bara undabyr
að breykni allir líf í mínu segir aldra við
Hún er með auður hans, já föður hins
auður sem að góða á greynd og gerir mikku svar
hennar auður hafa reynd í auðinu svo má
auður fullaf samúl, eigandi hvert á
að þér verð ég er vakandi og græðandi í mín sjál
sem auður föður hins, föður hins
föður hins, já auður föður hins
Og þegar líða stundir fram, mun grafinu sér fyrr gjörd
gleimt á laufu hulir vekk sem fram í varger á gjörd
og svo er þú en beðir nu að borta hver ég var
vildi ég svo gjarna fá að heyra þetta svar
Hún er með auður hans, já föður hins
auður sem að góða á greynd og gerir mikku svar
hennar auður höfður reynd í heiminu svo má
auður fullaf samúl, eigandi hvert á
að þér nála eitt verandi og græðandi ég sá
sem auður föður hins, föður hins
föður hins, já auður föður hins
föður hins, föður hins, já auður föður hins