ਕੇਥਾਣੀ ਰੈ ਠਾਣੀ ਰੈ ਪਕਰੇ ਕੇਬਾਰ
ਔਰ ਬੇ ਦਰਦੀ ਰੈ ਦਾਨਾ ਦੇਕੇ ਚਲੇ ਗੈ
ਮੇ ਦੀਨਾ ਵੈ ਕਾਰੀ ਕਾਰੀ ਕਿ ਕੇ ਮੀ ਨੀ ਕਿੰਠੇ ਕੁਣੀ ਆਗੇ
ਬੇਦਰਦੀ ਦਗਾ ਦੇਖੇ ਚਲੇ ਗੈ ਕਾਈ
ਏਕ ਤੋ ਹਤੀ ਮੇ ਉਮਰੇ ਕੀ ਵਾਰੀ
ਜਾ ਬਾਤ ਉਰਮਲਾ ਜੀ ਸੇ ਉਰਮਲਾ ਜੀ ਕੇ ਨੇ ਲੇਛਮਾਣ ਜੀ ਸੇ
ਜਾ ਕੇ ਨੇ ਨੇ ਸੋਨੋ
ਲੇਗਿਨ ਕੈ ਛੁਤੀਆ ਨੀ ਪਾਰੇਂ ਕਾਈ
ਅਰੇ ਆਖੀਆਨ ਸੇ ਬੇ ਰੈ ਹੈ
ਆਖੀਆਨ ਸੇ ਬੇ ਰੈ ਹੈ ਅਸੁਵਾਣ ਕੀ ਧਾਰ
ਬੇ ਦਰਦੀ ਰੇ ਬੇ ਦਰਦੀ ਰੇ ਦਾਗਾ ਦੇਖੇ ਚਲੇ ਰੇ
ਆਖੀਆਨ ਸੇ ਬੇ ਦਰਦੀ ਰੇ ਦਾਗਾ ਦੇਖੇ ਚਲੇ ਰੇ ਦਾਗਾ ਦੇਖੇ
ਦੂਸਰੀ ਬਾਦ
ਬਹਰ ਜੁਆਣੀ ਮੇ ਤੇ ਨੇ ਕਟਵਾ ਲੈਨਾਤ
ਬਹਰ ਜੁਆਣੀ ਮੇ ਤੇ ਨੇ ਕਟਵਾ ਲੈਨਾਤ
ਮੇ ਤੇ ਕਟੇ ਗੋਰੀ ਤੇ ਨੋਰ ਜੀਲਾਤ
ਦੇਖੇ ਬਾਦ
ਤੋ ਦੇਕਾਤ ਜਾ ਹੋਰੈ ਕੇ ਹਮੋਨੇ ਕਛੁ ਗਾਇਂ ਤੋ ਮਹਿਲਾਇਂ ਜਾਰੈ ।
ਵੱਨ ਨੈ ਜਾਰੈ ਤੋ ਪੱਰੁਸ ਜਾਰੈ ।
ਕਿਆ ਭਾਬ ।
ਇਤਿਨੀ ਸੁਪਰ ਮੇਨ ਜੋ ਭਾਜਾਰੈ ਆਂ ਤੋ ਨਾਕਿਤਾ ਦੋ ਚਾਰੇ ਕਾਡੋ ਲਿਖਿਤੇ ਮੇ ।
ਆਮੇ ਆਮੈਰੇ ਨਾਮ ਨੇ ਲਿਖੀ ਗਈ ।
ਏ ਤਾ ਗਾਨ ਦੈਗਿਓ ਦੋ ਨਾਲੁ ਮਾਰ ਦੈਗਿਓ ।
ਦੋ ਨਾਲੁ ਮਾਰ ਦੈਗਿਓ ਦੋ ਨਾਲੁ ਮਾਰ ਦੈਗਿਓ ।
ਲੇਖਨ ਏਖਾਬਾਰ ਹੋਈ, ਚੈ ਪਰੇਮ ਰਾਧਾ ਕਿ਷ਣ ਕੁ ਹੋਈ, ਚੈ ਸੀਥਾਰਾਮ ਕੁ ਹੋਈ, ਚੈ ਕਲੇਆ ਕੁ ਮੇ ਹਾਮਾਓ ਹੋਈ ...
ਤੁਮਾਈ ਸਂਗੇ ਨੇਹਿ ...
ਤੁਮੇ ਤੋ ਹਾਂ ਬਰਦਾਸ ਤੇ ਕਰ ਰਾਤ ਭਰਗੀ ਲਾਂ
ਕਾਰ ਜੀਲ ਕਾਈ ਰੀਂ ਮੇ ਜੋ ਬਤਾਓ
ਕੋਨ ਸੀ ਪ੍ਰੋਬਲਮ ਹੈ
ਤੁਮੇ ਹਾਂ ਦੇਖ ਦੇਖ ਕੇ ਹਾਂ ਅਜੀਆ ਵੱਪਤਾਗਾੋ
ਕੀਬਲ ਬਾਰਨ ਸੇ ਤੁਮਾਈ ਸੋ ਇਕ ਜੁਮਾ ਨੀ ਕਡੇ
ਕਾਈ ਪ੍ਰੋਬਲਮ ਤੁਮਾਂ ਮੇ ਅਚੇ ਨੀ ਲਗਾ
ਤਾਲੀਂ ਬਾਜਾ ਭੈਯਾ ਜੁਡਾਲ ਮੋਸਮ ਬਨੇ ਰੈ ਹਾਂ ਮਨ ਗੋ
ਆਮ ਅਚੇ ਨੀ ਲਗਾ ਤਾਲੀਂ ਇਸੇ ਬਾਜੋਂ ਆਈ
ਜ਼ਤੀ ਹੋ ਗਈ ਟੇਨ੍ਸ਼ਨ ਨੇ ਕਾਰੀ ਵੋ ਬੇਠੁਂ ਤੁਮਾਈਰੇ ਸਂਗੇ
ਨੈ ਨੈ ਇਸੇ ਕਛੁਂ ਬਾਤ ਨੈ ਆ ਆਈ ਤੋ ਸਕੋ ਭਾਜਾ
ਦਾਗਾ ਨਾ ਦੈਯੋ ਤੋ ਨਾ ਲੁਮਾਰ ਦੈਯੋ
ਨੇ ਕੇ ਨੇ ਮੀਲਵੇ ਕੇ ਲਾਨੇ ਹਾਂ ਮੀਲਵੇ ਕੇ ਲਾਨੇ ਜੋ ਜੀਆ ਵੇ ਕਰਾਰ
ਆਈ ਦੈਯਾ ਰੇ ਬੇ ਦਰਦੀ ਰੇ ਗਾਣਾ ਦੇ ਕੇ ਚਲੇ ਰੇ
ਇਖ ਸੈ ਦੇ ਵੇ ਕਿਆ ਆਪ ਮੀਲਾਯਂ ਭੀ ਸੁਨ੍ਸਾਕਾਤੇ ਆਤ ਭੀ ਸੁਨ੍ਸਾਕਾਤੇ
ਬੇ ਸਾਇ ਹਾਂ
ਹੈ ਨਾ ਬਾਤ ਹੋਈ ਹੈ ਹਾਮਾਈ ਕਾ ਹੈ ਹਾਮ ਹੋਗਾੈ ਚੋਬੀਸ ਪੱਚੀਸ ਸਾਲ ਕੇ
ਵੇਾਲਿਰੇ ਕੋਲ਼ ਹੋਗਾਣੀ ਮ੍ਹਿਰੀ ਹੋਰੀ ਬੀਚਿਂਤਨ ਮਨਨਾ ਕਰੀਓ ਔਰ ਆਪ ਛੋ ਕਰੀਓ ਹੈ ਹੋਗਾਣੀ ਮ੍ਹਿਰੀ ਮੱਨਨਾ ਕਰੀਓ ਹੈ ਹੈ ਹੈ ਸੀ ਵੇਰਾ ਕ�
ਮੱਤਾਂ