ਅਰੇ ਮਾਰੇ ਰਾਮ ਰੇ
ਆ਽ ਨ ਹੋ ਰੋ ਮ ਆ ਅ ਅ ਆ ਆ
ਦਰਦ ਦੀਲ ਮੇ ਕੀ ਸੀ ਕੇ ਕੀ ਨੇ ਦੀਆ
ਦੇ ਨੇ ਵਾਲੋ ਕੇ ਦੀਲ ਮੇ ਕ੃ ਕਹੀ ਨੈ
ਏਕ ਪੱ ਏਕ ਚਰਿਕੇ ਹੋਈ ਬਾਵਲੇ
ਆਜ ਅਮਰੀਤ ਜਹਰ ਮੇ ਫਰਕ ਹੀ ਨੈ
ਅੈ ਖੁਡਾ ਦੇਖ ਲੇ ਅਪਨੀ ਦੁਨੀਆ ਜਰਾ
ਤੁ ਨੇ ਕੈਸਾ ਬਨਾਯਾ ਤਰਾਨਾ ਯਹਾ
ਕੈਸਿ ਰਚਣਾ ਕੀਆ ਅਪਨੇ ਸਂਸਾਰ ਕੀ
ਕਰ ਰਹਾ ਹੈ ਕਰਮ ਕੈਸਾ ਜਮਾਨਾ ਯਹਾ
ਕੀ ਅਰੇ ਤੇਰੇ ਦਰਬਾਰ ਕੈ ਚੱਲ ਕੇ ਰੇ ਕਰੀ ਨਾ ਹੈ ਦੇਖੇ ਕੇ
ਕਰ ਰਹਾ ਹੈ ਦਰਬਾਰ ਕੈ ਚੱਲ ਕੇ ਰੇ ਕਰੀ ਨਾ ਹੈ ਦੇਖੇ ਗੇ
ਕਿ ਬੀਦਾਤਾ ਦੇਖਲੇ ਅਪਨੀ ਕਰੀ ਹੈ ਪਾਪ ਕੀ ਦੁਨੀਆ
ਕਰ ਰਹਾ ਹੈ ਦੇਖਲੇ ਅਪਨੀ ਕਰੀ ਹੈ ਪਾਪ ਕੀ ਦੁਨੀਆ
ਜੱਲੀ ਵੀਸੋਸ ਕੀ ਦੋਰੀ ਵੀਰਹਸਨ ਤਾਪ ਕੀ ਦੁਨੀਆ
ਜੱਲੀ ਵੀਸੋਸ ਕੀ ਦੋਰੀ ਵੀਰਹਸਨ ਤਾਪ ਕੀ ਦੋਰੀ ਵੀਰਹਸਨ
ਆਗ ਕੋ ਪਾਨੀ ਕੇ ਅਂਡਰ ਹੀ ਸੁਲਗਤੇ ਦੇਖਾ
ਕਬਰ ਸੇ ਮੁਰਦੇ ਕੋ ਭੀ ਆਗ ਉਛਲਤੇ ਦੇਖਾ
ਜੋਲੀ ਧਰਤੀ ਪੈ ਆਨੇ ਲਗਿ ਹੈ ਸੀਤਾਰੋਂ ਕੀ
ਦਾਰਾ ਪਰ ਧੂਮ ਮਚੀ ਜੇ ਸੇ ਕੁਸ ਗਮਾਰੋਂ ਕੀ
ਜੇ ਹਰ ਜ੍ਮ ਸ਼ੇਦਪੂਰ ਕ ਦੇਸ ਕੋ ਬਰਬਾਦ ਕੀਆ
ਖੁਲੀ ਸਮਾਜ ਮੇ ਨੇ ਤੀਕਤਾ ਪਤਨ ਯਾਬਾਦ ਕੀਆ
ਵੈ ਹੀ ਦੋ ਭਾਈਨੋ ਕੈ ਆਪਸੀ ਨਾਜਾਰਾ ਹੇ
ਕੋ ਇੀ ਤੀਹਾਸ ਕੋ ਕਿਆ ਮਊਤ ਕਾ ਨਜਾਰਾ ਹੇ
ਕੋ ਇੀ ਤੀਹਾਸ ਕੋ ਕੈ ਮਊਤ ਕਾ ਨਜਾਰਾ ਹੇ
ਗੱਟਨਾ ਬਾ ਜਮਸੇਦਪੂਰ ਕੇ
ਜਮਸੇਦਪੂਰ ਮੇ ਦੁਈ ਭਾਈ ਰਹਤ ਰਹਲਨ
ਬਰਕਾ ਭਾਈ ਕਨਾਂ ਧਰਮਦਾਸ ਬਾਬੁਜੀ
ਔਰ ਛੋਟਕਾ ਭਾਈ ਕਨਾਂ ਰਾਂ ਰਾਲ
ਤੱ ਰਾਂ ਲਾਲ ਛੋਟਾ ਭਾਈ ਜ੐ ਮਸੇਦਪੂਰ ਮੇ ਨਕ ਕਾਰਬਾਰ ਰਹਲ ਬਡੈ ਅਚਾ
ਤੱ ਬਡਾ ਭੈਯਾ ਕਹਾ ਰਹਤ ਨ ਤੇ ਨੀ ਸੁਨਲਾ ਧਰਮਦਾਸ ਕੈ ਹਾਲਾ ਤੋ ਕਾਬਾ
ਜਬ ਸੇ ਗਵਨਵਾ ਕੇ ਦੀਨਵਾ ਧਰਾਈ ਰਤੀਯ ਨ ਨੀ ਦੀਆ ਵੇ ਦੇ ਹਾਪੀਯ ਰਾਈ
ਜਬ ਸੇ ਗਵਨਵਾ ਕੇ ਦੀਨਵਾ ਧਰਾਈ ਰਤੀਯ ਨ ਨੀ ਦੀਆ ਵੇ ਦੇ ਹਾਪੀਯ ਰਾਈ
ਕੀ ਬਗਿਆ ਮੇ ਫੂਲਵਾ ਕੇ ਮਨ ਖੀਲ ਖੀਲਾਈ ਪਿਆਰ ਕੇ ਬਰਾਗ ਲੇ ਕੇ ਬਾਗ ਮੁਸਕੁਰਾਈ
ਕੀ ਬਗਿਆ ਮੇ ਫੂਲਵਾ ਕੇ ਮਨ ਖੀਲਾਈ ਪੇ ਬਰਾਗ ਲੇ ਕੇ ਬਾਗ ਮੁਸਕੁਰਾਈ
ਤਾ ਧਰਮਦਾ ਸਰਾਲੈਕ ਬਲਕਾ ਬਿਰਾਨਵਾ
ਅਰੇ ਭਈਲੇ ਵੀਬਾਯ ਆਈਲੀ ਦੁਲਹੀ ਯੰਨਵਾ
ਕੀ ਅਰੇ ਸੇਜੀ ਆਪਰ ਪਾਯਲ ਖਨਕੇ ਦੀਪ ਖੀਲ ਖਿਲਾਈ ਅਪਿਆਰ ਕੇ ਬਰਾਗ ਲੇ ਕੇ ਬਾਗ ਮੁਸਕੁਰਾਈ
ਧਰਮਦਾਸ ਬੱਡ਼ਕਾ ਭਈਕਰ ਸਾਦੀ ਭੈਲਬਾ ਅਜਬ ਘਰੇ ਦੁਲਹੀ ਨ ਆ ਗੈਲ ਤੇ ਸੇਜੀ ਆਪਰ ਪਾਯਲ ਖਨਕੇ ਦੀਪ ਖੀਲ ਖੀਲਾਈ ਤੱਰ ਜਬਾ
ਸੈਯਾ ਕੇ ਸਾਥੇ ਮੱਡੈਯਾ ਮੇ ਬਡਾ ਮਜਾਯ ਆਵੇ ਰਜੈਯਾ ਮੇ
ਜਰ ਬਰਸੇ ਲਾ ਸਾਵਨ ਸੇਜ਀ਆ ਪੇ ਛਾਈ ਸ਼ਮਾ ਹੇ ਨ ਜਰੀਆ ਪੇ
ਜਰ ਬਰਸੇ ਲਾ ਸਾਵਨ ਸੇਜ਀ਆ ਪੇ ਛਾਈ ਸ਼ਮਾ ਹੇ ਨ ਜਰੀਆ ਪੇ
ਤਾ ਧਰਮਦਾਸ ਏਲੇ ਕੱਕਤਾ ਸੰਹਰੀਆ
ਪਡਲੀ ਅਕੇਲੈ ਆਵੇ ਘਰਮੇ ਗੁਝਰੀਆ
ਨਾ ਚੇ ਮਦਨਵਾ ਉਮਰੀਆ ਪੇ ਛਾਈ ਸ਼ਮਾ ਹੇ ਨ ਜਰੀਆ ਪੇ
ਗੋਨਾ ਕਰਾ ਕੇ ਭੀਹਾ ਕਰਕੇ ਦੁਲਹੀਨ ਗੱਰਮੇ ਲੀਆ ਕੇ ਬੈਠਾ ਕਰਕੇ ਨੈ ਨਵੇਲੀ ਦੁਲਹੀਨ ਕੇ ਛੋਡ ਕੇ ਧਰਮਦਾਸ ਬਡ਼ਕਾ ਭੈਯਾ ਅਪਨੇ ਨੋਕਰੀ ਪਰ
ਗੋਂਮੇਲਾ ਦੇਵਰ ਜੱਬ ਖੇਤਵਾ ਸੀਵਨੀਆ ਮੇ
ਅਰੇ ਯੱਸੀਕ ਕਤਲਾ ਸਕਰ ਮੀਨਾ ਭੀਰਹੀ ਨੀਆ
ਧਰਮਦਾਸ ਉਨਕਰ ਪਤੀ ਕੱਲਕਤਾ ਖਮਾਯ ਚੱਲ ਗੱਲਬਾਤਨ
ਰਾਮ ਲਾਲ ਦੇਵਰ ਅਪਨ ਖੇਤੀ ਬਾਰੀ ਕ ਕਾਮ ਦੇਖਾਈ ਕ ਸੀਵਾਨ ਮੇ ਖੇਤ ਬਾਰੀ ਕ ਕਾਮ ਦੇਖਾਈ ਅ ਜਬ ਸੀਵਾਨ ਮੇ ਚੱਲਜਾਂ ਕ ਖੇਤ ਪਰ ਚੱਲਜਾਂ ਤ ਘਰਮੇ ਅ
ਅਰ ਲਾਡਲੀ ਨ ਜਾਰਾ ਜਾਰਲ ਪਾਪ ਕ ਰੋਸਨੀ ਆ
ਕ ਵੀ ਨ ਹੀ ਸੇ ਕ ਹੈ ਗੋਰੀ ਦੀਲਵਾ ਕ ਬਤੀਆ ਹੋ
ਅਰ ਸਮਹਰਾ ਨ ਬਬੁਆ ਸਮਹਰਲੇ ਜਾਵਨੀ ਆ
ਮੀਨਾ ਕ ਦੇਵਰ ਲਗਤ ਰਹਲ ਏਕ ਦੀਨ ਵੈ ਸਤੀਸ ਪਰ ਨਜਰ ਜਬ ਪਡਲਲ ਬਾ ਮੀਨਾ ਕ ਅਪਨੇ ਦੀਲ ਕ ਬਾਤ ਆਂਕ ਆਂਕ ਸੇ ਇਸਾਰਾ ਕ ਗੇ ਜੋਨ ਬਾ ਸਤੀਸ ਸੇ ਕ ਹਾ ਗੈ
ਕ ਲੇ ਗੈ ਲੇ ਤੂਰ ਦਾਤ ਮਜਰ ਏਕ ਦੋਤ ਬਾ
ਕਿ ਅਰ ਰਸਾ ਛਲਕਾ ਦਾ ਦੇਵਰ ਅਰ ਜਵਨੀਆ ਤੁਹਾਰ ਬਾ ਤੁਹਰੇ ਸਰਨੀਆ ਮੇ ਉਂ ਮਰਿਆ ਹਮਾਰ ਬਾ
ਕੀ ਅਰ ਛਲਲੇ ਜਵਨੀਆ ਮੇ ਕੈ ਤਰਸਾਵਲਾ ਕੈ ਨਹੀ ਸੇ ਗੀਆ ਪਰ ਸਚਾਲ ਕਾਵੇਲਾ
ਤੁਹਰੇ ਸਰਨੀਆ ਮੇ ਉਂ ਮਰਿਆ ਹਮਾਰ ਬਾ
ਅਰ ਅਨਜਾਨ ਨੀਮਨਤਨ ਪਾ ਕਰਕੇ ਏਕ ਰਾਹੀ ਮਚਲ ਕੇ ਬੋਲਾ ਹੇ
ਏਕ ਦੀਨ ਅਕੇਲ ਪਾ ਕਰਕੇ ਮੀਨਾ ਕੇ ਅਪਨੇ ਭਾਰ ਅਕਵਾਰ ਮੇ ਪਕਡ ਕੇ ਰੇ ਕੈ ਕਲੇਜਾ ਸੇ ਲਗਾਯ ਲੇ ਲੇ ਲਂ
ਆ ਜਬ ਛਾਤੀ ਸੇ ਲਗਾਯ ਲੇ ਨ ਪਰਦਾ ਹਟਲ ਗੇ ਏਕ ਦੀਨ ਲਾਜ ਕੇ ਪਰਦਾ ਹਟਲ ਤੇ ਦੇਖੇ ਵੁ ਸਤੀਸ ਰੋਜ ਕਈ ਲੇ ਕਾ ਤੇ ਨ ਸੁਲਾ
ਜੋ ਅਨਦਕਾਰ ਮੇ ਖੀਲਤਾ ਹੇ ਉੰਜੀਆਰ ਕਭੀ ਹੋ ਸਕਤਾ ਹੇ ਅਰੇ ਜੋ ਆਜਕ ਆਪਨਾ ਸਾਤੀ ਹੇ ਗੱਦਾਰ ਕਭੀ ਹੋ ਸਕਤਾ ਹੇ
ਅਰੇ ਧੀਰੇ ਧੀਰੇ ਪਿਆਰ ਕੀ ਚਰਚਾ ਗਾਊਂ ਕੇ ਅਂਦਰ ਫੈਲ ਗਈ ਅਰੇ ਕਾਨਾ ਫੂਸੀ ਚਲਣ ਲਗੀ ਉੰਨ ਮਾ ਦੀ ਉਪਰ ਮੈਲ ਗਈ
ਹੈ ਸਾਬ ਧੀਰੇ ਧੀਰੇ ਦੁਨਹੁਨ ਮੇ ਸਤੀਸ ਔੰ ਮੀਨਾ ਮੇ ਪ੍ਯਾਰ ਹੋਗਲ
ਅਰ ਕੁਛ ਦੀਨ ਬੀਟਤ ਬੀਟਤ ਦੁਨੁ ਅਪ ਚੋਰੀ ਚੁਬਕੇ ਮਿਲੇ ਲਗਲਨ
ਮੀਲੇ ਤੁਮੀਲੇ ਧੀਰੇ ਧੀਰੇ ਇਸ ਬਾਤ ਜੇਨ ਬਾਬੁ ਫੈਲੇ ਲਗਲ ਗਾਉਮੇ
ਕਾਨਾ ਫੁਸੀ ਹੋ ਲਗਲ ਲੋਗ ਬਤੀਆਵੇ ਲਗਲਨ
ਕੇ ਰੇ ਵੋ ਦੁਨੁਂ ਕੇ ਤੇ ਨਜਾਜ ਸਮਬਨਦ ਬਾ
ਆ ਇ ਬਤੀਆ ਜਬ ਰਾਮ ਲਾਲ ਘਰੇ ਦੇਵਰ ਕੇ ਜਾਨਕਾਰੀ ਭੈਲ ਬਾ
ਅਰ ਸਾਗਰ ਸੀਮਾ ਸੇ ਬਾਹਰ ਹੋਈ ਗਵਾ
ਅਰ ਧਾਰਮ ਕੀ ਬਲ ਬੇ ਦੀਪ ਭੈਲ ਪਾਪੁ ਜਾਗਰ ਸਾਗਰ ਸੀਮਾ ਸੇ ਬਾਹਰ ਹੋਈ ਗਵਾ
ਅਰ ਸਾਗਰ ਬਰਸਲ ਬਦਰਵਾ ਸੇ ਮੋਤੀ ਜੁਲਨੀਆ ਸੇ ਪਿਆਰ ਕਪਤੇ
ਸਕੀ ਬਰਸਲ ਬਦਰਵਾ ਸੇ ਮੋਤੀ ਰਣਿਆ ਕੇ ਬੁਦ ਚਪਤੇ
ਆਰ ਜੁਲਨੀਆ ਜੁਲਨੀਆ ਬੁਦ ਟਪਕੇ
ਸਕੀ ਬਰਸਲ ਬਦਰਵਾ ਸੇ ਮੋਤੀ ਰਣਿਆ ਕੇ ਬੁਦ ਚਪਤੇ
ਕੀ ਅਰ ਬੁਲਾ ਭੈਂ ਜੀ ਸੇ ਆਕੇ ਦੇਵਰਵਾ ਸੀਂਗਰਵਾ ਬੇਕਾਰ ਹੋ ਗੈਂ
ਅਰ ਬੇਕਾਰ ਹੋ ਗੈਂ
ਅਰ ਬੁਲਾ ਭੈਂ ਜੀ ਸੇ ਆਕੇ ਦੇਵਰਵਾ ਸੀਂਗਰਵਾ ਬੇਕਾਰ ਹੋ ਗੈਂ
ਮੀਨਾ ਕ ਸਗਾ ਦੇਵਰਜਮਨ ਰਾਮ ਲਾਲ ਹਲਨ ਰਾਮ ਲਾਲ ਜਬ ਕਾਨਾ ਫੁਸੀ ਸੁਨ ਕਰ ਕੇ ਸੀਕਾਈ ਤ ਅਪਨੇ ਭਾਭੀ ਕ ਸੁਨ ਕੀ ਸਤੀ ਸੇ ਜੋਂਬਾਯਕਰ ਨਾਜਾਈ ਸਮਂਦਵ
ਟੀ ਕੁਲੀ ਕ ਜਰਾਵਾ
ਕੇ ਕਰਾਬ ਤੇ ਹਲੂ ਤੂ ਟੀ ਕੁਲੀ ਕ ਜਰਾਵਾ
ਭੈਯਾ ਪਰਦੇਸੀ ਕ ਈਲੂ ਘਰਮੇ ਨ ਜਰਾਵਾ
ਭੈਯਲੀ ਜੋਂਬਾਯਕਰ ਨ ਜਰਾਵਾ
ਭੈਯਲੀ ਜੋਂਬਾਯਕਰ ਨ ਜਰਾਵਾ
ਆਜ ਭੈਲੀ ਜੋਂਬਾਯਕਰ ਨ ਜਰਾਵਾ
ਆਜ ਭੈਲੀ ਜੋਂਬਾਯਕਰ ਨ ਜਰਾਵਾ
ਭੈਯਲੀ ਜੋਂਬਾਯਕਰ ਨ ਜਰਾਵਾ
ਭੈਯਲੀ ਜੋਂਬਾਯਕਰ ਨ ਜਰਾਵਾ
ਆਜ ਭੈਲੀ ਜੋਂਬਾਯਕਰ ਨ ਜਰਾਵਾ
ਮੀਨਾ ਭੈਉਂਜੀ ਕੇ ਲਾਗਲ ਲਗਨੀ ਆਯਾਗਾਵ ਮਾਨ ਨ
ਮੀਨਾ ਭੈਉਂਜੀ ਕੇ ਲਾਗਲ ਅਗਿਨ਀ ਆਯਾਗਾਵ ਮਾਨ ਨ
ਕਲਂਕ ਭਾਰੀ ਹਮਰਿ ਉਪਰ ਨਹਾਕ ਨੀਚ ਲਗਾਵੇਲਾ ਪਾਕ ਦਾਮਨ ਕੇ ਅਂਦਰ ਤੂ ਕਲਿਖਿ ਆਜ ਸਜਾਵੇਲਾ
ਆਰੇ ਸਰੀਬ ਘਰਕਾ ਹਮਾ ਬਟੀ ਬੀਟੀ ਨੀਆ ਮਨਾਵਾ ਮਾਨ ਨ ਆਕਾਹੇ ਖਾਤੀਰ ਬਲੀ ਗੈਲਾ ਯੋ ਭੀਮਨੀਆ ਮਨਾਵਾ ਮਾਨ ਨ
ਮੀਨਾ ਫੱਟਕਾਰੇ ਲਗਲ ਕੀ ਤੁ ਮੇਰੇ ਪਾਕ ਦਾਮਨ ਮੇ ਆਜ ਕਲਂਕ ਲਗਾਰੇ ਹੋ ਧੂਠੇ ਮੁਝੇ ਬਦਨਾਂਗ ਕੱਰੇ ਹੋ ਤੋ ਕਾਣ ਖੋਲ ਗਰਕੇ ਸੁਣ ਲੋ ਮੀਨਾ ਭ
ਭੈਜੀ ਕਾ ਚਲਾਨੀ ਆਯ ਭੈਜਿ ਪੋਰਣ ਦੀ ਆਜਾ ਕੂਲ ਕਾ ਬਗਾਰੀ ਆਯ ਭੈਜਿ
ਭ ਭਾਜਿ ਬੋਰਣ ਦੀ ਆਜਾ ਕੂਲ ਕਾ ਬਗਾਰੀ ਆਯ ਭੈਜਿ
ਬਨ ਦਾਨ ਕੈ ਕਾ ਦਾਰੀ ਆ ਘਟਾ ਆਯ ਭੈਜਿ ਚੁਣੀ ਲੇ ਕੇ ਘਾਰ ਆਈ ਗਾਈਲਾ ਭੀਰਨ ਵਾਈ ਭੈਜਿ
ਮੀਨਾ ਕੇ ਚੈਆ ਨਾਵਾ ਮੀਲਤ ਨਹੀ ਬਾਈ ਆਯ ਭੈਜਿ
ਬੀਹਲ ਬੀਧਾਤਾ ਜੈਸੇ ਸੀਰਾਵਾ ਜੁਕਾ ਨਖਾਰਾ ਬਨਾਈ ਕੇ ਬੋਲਲ ਪਤੀ ਸੇ ਬਚਾਨੀ ਆਯ ਭੈਯਾ
ਇਸਕ ਬਾਜ ਦੇਵਰ ਪਰਸਾਨ ਕਰਾਈ ਆਯ ਭੈਯਾ
ਜਬਾਰੀ ਲੁਟਾ ਲਾ ਚਾਹੇ ਹਮਾਰੀ ਇੰਤਿ ਆਯ ਸੈਨਾ
ਦੇਵਰਿ ਰਾਮ ਲਾਲ ਬਾਤਨ ਇਸਕ ਬਾਜੀ ਕੇ ਚੇਕਰ ਮੇ ਰੋਜ ਹਮਾਰੀ ਪਰਸਾਨ ਕਰਲਨ ਜਬਾਰੀ ਹਮਾਰੀ ਇੰਤਿ ਲੁਟਾ ਲਾ ਚਾਹੇ ਲਨ
ਇਤਨਾ ਬਾਦ ਅਪਨੇ ਪਤਨੀ ਕੇ ਬਾਦ ਮੀਨਾ ਕੇ ਬਾਦ ਜਬ ਧਰਮਦਾਸ ਸੁਨਲਨ ਹੈ ਤੱ ਖੁਣ ਖਾਉਲ ਗਲਬਾ ਗੋਸਾ ਮੇ ਚੇਹਰਾ ਲਾਲ ਆਂਖ ਮੇ ਖੁਣ ਤਰ ਜਾਤਾ ਹੇ ਦ�
ਹਤਾਵਾ ਮੇ ਲੀ ਹਲਾ ਲਾਉਰੀ ਆ ਉਠਾ ਹੈ ਭੈਲਾ ਸੀਵਨੀ ਆ ਸੇ ਛੋਟਾ ਕਾ ਬੀਰ ਨਾਵਾਤ ਯੈਲਾ ਸੀਵਨੀ ਆ ਸੇ ਛੋਟਾ ਕਾ ਬੀਰ ਨਾਵਾਤ ਬੋਲਾ ਹੈ ਬਚਿਆ ਨਵ�
ਗੈਲਾ ਗੈਲਾ ਤੇ ਹੈ ਥਾਨਾਵਾ ਹੈ ਰੈ ਮਰ ਗੈਯ ਬੀਰ ਨਾਵਾਤ ਤੂ ਰਤਾ ਖ਼ਟ ਬਟਾ ਰਾਮਾ ਰਾਮਾ ਹੈ ਰਾਮਾ
ਆਰਾ ਭਾਬਿ ਖਾਤਿਰ ਦੇਵਰ ਕੈ ਗਈਲ ਲਾਭਾ ਜੈਨ ਨਮਾ ਆ ਭੈਲ ਭਈਯ ਦੁ ਸੁਮਾ ਨਮਾ ਬੈ ਲਬਾ ਖੁਣਵਾ ਅ ਦੇ ਹੈ ਲ ਚੌਕੀਦਾਰ ਜਾਕੇ ਥੈਨ ਪੈ ਖ਼ਬਰ ਯਾ ਪੁਹ
ਤੈ ਗੈ ਕੈ ਖੈਊਰ ਬਾਵ ਥੈਨ ਦੇ ਗੈ ਈਲ ਥ੍ਾਨੇ ਦਾਰ ਤੇ ਕੈ ਖ਼ਰਿਆ ਪੈ ਲ ਹਤਕਰ ਈ ਪਾਪੀ ਯੈ ਲ ਜੇ ਹ ਲ ਕਾਨਵਾ ਅ ਭੈਲ ਭੈਯ ਦੁ ਸੁਮਾ ਨਮਾ ਬੈ ਲ ਬ�
ਭਾਗਲੀ ਸਤੀਸ ਸਾਥੇ ਮੀਨਾ ਯਾ ਭਾਗੀਨਿਆ
ਦੀਰੇ ਸੇ ਗਾਉਂ ਛੋਡ ਕਰ ਕੇ ਦੁਨੁ ਫਰਾਰ ਹੋਗਈ ਲੇਨ
ਤਕਵੀ ਕੇ ਲੀਖੇ ਕ ਪਰਲਕਾ
ਅਰੇ ਬੁਝਲੇ ਆਜੁ ਮਰੀਆਦਾ ਅਰੇ ਦੂ ਭਲਨ ਨਭਾ ਮੇ ਚਾਨਾਵਾ
ਤਾ ਭੈਨ ਭੈਯਾ ਦੁਸੁ ਮਨਵਾ ਬਹਲਬਾ ਖੁਨਾਵਾ
ਗੁਰ ਗਣੇਸ ਗੁਰ ਰਾਮ ਲਾਲ ਰੋਤੀ ਹੈ ਯਾ ਸਮਾਜ
ਸੁਰ ਗੇ ਚਂਦੀਕਾ ਕੇ ਵੀ ਬਦਲੋ ਨੇਆ ਰੀਵਾਜ
ਸਾਗਰ ਸੀਮਾ ਸੇ ਬਾਹਰ ਹੋਗਿਆ ਬੇ ਚਣ ਪ੍ਯਾਰ ਲਾਲ ਕੈ ਬੀ ਰਾਕ ਕੇ ਗਾਗਰ ਸਾਗਰ ਸੀਮਾ ਸੇ ਪਾਰ ਹੋਗਿਆ
ਬੇ ਗਾਗਰ ਸੇ ਬੇ ਗਾਗਰ ਸਾਗਰ ਸੀਮਾ ਸੇ ਬਾਹਰ ਹੋਗਿਆ