Hayat bazen öyle insafsız ki...
Küçük bir boşluğundan yakalar,
hissettirmez en zayıf anında...
Seni ta yüreğimden yaralar...
Ellerin kolların bağlansa da,
başında kasırgalar kopsa da...
Sen tüm gücünle karşı koysan da,
seni acımasız sevdaya sağlar...
Sen de benim kadar gerçekleri görüyorsun,
beraber olamayız benim gibi biliyorsun...
Bir başka dünyanın insanısın yavrucağım,
sen kendi dünyanın toprağında büyüyorsun...
Sen de benim kadar gerçekleri görüyorsun,
beraber olamayız benim gibi biliyorsun...
Bir başka dünyanın insanısın yavrucağım,
sen kendi dünyanın toprağında büyüyorsun...
Biraz geç karşılaştık,
oysa hiç konuşmadan anlaştık...
Bazı şeyler var ki söylenmiyor,
biz sönlü sözleri susarak açtık...
İnsan acılarla kıvransa da,
ve o aşkta bir daha doğsa da...
Dünyasını yeniden
kursa da,
düşler ve gerçekler ayrı ayrı yaşar...
Sen de benim kadar
gerçekleri görüyorsun,
beraber olamayız benim gibi biliyorsun...
Bir başka dünyanın insanısın yavrucağım,
sen kendi dünyanın toprağında büyüyorsun...
Sen de benim kadar gerçekleri görüyorsun,
beraber olamayız benim gibi biliyorsun...
Bir başka dünyanın insanısın yavrucağım,
sen kendi dünyanın toprağında büyüyorsun...