In de bergen van Arizona,
in een berg het heel alleen,
woonde Billy Joe verlaten,
met de rotsen om zich heen.
In een oud verlaten goudmijn,
vroegde hij toch alsmaar voort,
want er moest nog goud te vinden zijn,
dat heeft hij ooit gehoord.
Oh, Billy Joe van Arizona,
geloof je nog in sprookjes over goud?
Oh,
Billy Joe van Arizona,
als je zo blijft doorgaan, wordt je nimmer oud.
Als hij af en toe het dorp inging,
voor een voorraad proviant,
werd hij heel vaak uitgelachen,
werd gezien als een rare klant.
Ook de kinderen scholden hem vaak na,
al deed het hem zo'n pijn.
Hij lachte hem steeds vriendelijk toe,
ging bedroefd weer naar de mijn.
Oh, Billy Joe van Arizona,
geloof je nog in sprookjes over goud?
Oh,
Billy Joe van Arizona,
als je zo blijft doorgaan, wordt je nimmer oud.
Op een dag na zoveel jaren,
vond hij een brokje goud zo klein,
maar hij was er niet zo blij mee,
want het kwam niet uit de mijn.
Toch vertelde hij de mensen,
dat hij een aap er gevonden had,
want toen hij steeds werd behandeld,
was hij oudjaren zat.
Billy Joe kreeg plots veel vrienden,
vierde feest bijna een week.
Ach,
het kon toch ook niet anders,
hij was de held van de hele streek.
Plots verschenen twee figuren,
zware jongens uit de goot.
Die het goud al voor zich zagen,
schoten Billy Joe toen dood.
Oh, Billy Joe van Arizona,
geloof je nog in sprookjes over goud?
Oh, Billy Joe van Arizona,
als je zo blijft doorgaan, wordt je nimmer oud.
Oh, Billy Joe van Arizona,
geloof je nog in sprookjes over goud?