ਤੇਨ੍ਸ਼ਨ ਸੈ ਮਨੇ ਕਰੀਆਰ ਕੀ ਔਰ ਤੇਨ੍ਸ਼ਨ ਸੈ ਮੇਰੇ ਗਰ ਆਲਿਆਂ ਕੀ
ਮਨੇ ਬਤਾਦੇ ਬਾਬਾ ਕੀਤ ਕੂਗੀ ਚਾਪੀ ਮੇਰੇ ਤਾਲਿਆਂ ਕੀ
ਮੂਟ ਓਫ ਯੋ ਰਵੇ ਮੇਰਾ ਮੇਂ ਬਾਤ ਕਰਣ ਤੇ ਬੋਤ ਡਰੂ
ਸੋਚ ਸੋਚ ਕੇ ਤਂਗਿਆ ਲੀਆ ਹੈਂਡਲ ਕੀਉ ਕਰ ਖੁਦ ਨੇ ਕਰੂ
ਸਬ ਕਵੈ ਸਰੇ ਤੂ ਬਦਲ ਗਿਆ ਪਰ ਵਜਾ ਮੇਰੀ ਕੋਈ ਜਾਨੇ ਨਾ
ਰਵੇ ਫੇਕ ਸਮਾਈਲ ਚੇਹਰੇ ਪੈ ਉਸ ਨੇ ਕੋਈ ਪੈਜਾਨੇ ਨਾ
ਸਾਰੀ ਰਾਤ ਮੇ ਰੋਕੇ ਸੋਂ ਜੀਡ ਕਈਬ ਜੀ ਕਰਤਾ ਨਾ
ਬਾਬਾ ਮੋਤ ਨੇ ਗਲੇ ਲਗਾ ਲੀਂ ਬਗਤ ਤੇਰਾ ਯੋ ਡਰਤਾ ਨਾ
ਕਾਟਨੇ ਦੀਨ ਯੇ ਹੋਰੇ ਓਕੇ ਹਸਨਾ ਮੇ ਕਤੀ ਬੂਲ ਗਿਆ
ਬੀਤਰ ਲਾ ਪਟਨ ਨੇ ਹੋਰੇ ਤੁਖ ਸਰ ਪੈ ਯੋ ਜੂਲ ਰੇਆ
ਦਰ ਇਤਨਾ ਲਾਗਣ ਲਾਗਿਆ ਕੇ ਮੇ ਆਖ ਭੀ ਬਂਦ ਕਰ ਪਾਤਾ ਨਾ
ਘਬਰਾ ਹਟ ਮੇ ਜੀ ਲੀਕਡੇ ਸੇ ਰੋਂ ਮੁਖਾ ਕੁਛ ਭੀ ਖਾਤਾ ਨਾ
ਗਾਣੇ ਸੁਨ ਸੁਨ ਜੀ ਭਰ ਗਿਆ ਯੋ ਸਕੂਨ ਮੀਲੇ ਨਾ ਕੀਤੇ ਬੀ ਬੋਡੇ
ਸ਼ਾਤ ਸਵਾਕਾ ਹੋ ਗਿਆ ਮੇ ਇਬ ਗਮ ਕੀ ਗੇ ਲਾਂ ਚਾਲੇ ਰੋਡੇ
ਦੁਨੀਆ ਤੈ ਮੈ ਤਂਗ ਪਾ ਲੀਆ ਮਤਲਬ ਕੀ ਸਬ ਰਾਖ ਹੈ ਯਾਰੀ
ਜੋ ਬੀਤ ਰੈ ਬੱਸ ਮੈ ਜਾਣੂ ਮੇਰੇ ਸਰ ਪੈ ਸੈ ਗਣੀ ਜੀਮੇ ਵਾਵੀ
ਲੋਡ ਪਡੀ ਜਬ ਕੋਈ ਨਾ ਪਾਯਾ ਛਾਤੀ ਕੈ ਜੋ ਮਨੇ ਲਗਾ ਲੇ
ਕਰਕੈ ਬਾਤ ਦੋ ਚਾਰ ਰੈ ਆਚੀ ਵੈਠ ਕੈ ਕੋਈ ਪਿਆਰ ਜਦਾ ਲੇ
ਮੁਹੁ ਪੈ ਲੋ ਗੈ ਉਰੈ ਬਣੇ ਸੈ ਅਪਨੇ ਦੇਖ ਮਨੇ ਕੋਈ ਰਾਚੀ ਨਾ
ਦੋ ਕਦਮ ਮੇਰੇ ਤੈਆ ਕੈ ਚਾਲ ਲੇ ਕੀਸਮਤ ਦੇਜ ਯਾ ਭਾਜੀ ਜਾ
ਬਡੀ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਤੈ ਮੇਰੀ ਤਾਨ ਸੈ ਬਜਰੀ ਬੁਰੀ ਨਜਰ ਲੋਗਾ ਕੀ ਲਗਰੀ
ਠੀਕ ਕਦੇ ਮੇਰੇ ਤਾ ਕੋਨਿਆ ਜਾਨ ਮੇਰੀ ਆ ਜਾਨ ਸੈ ਲਗਰੀ
ਕਦਮ ਕਦਮ ਪੈ ਸਾਤ ਦੀਏ ਬੋਡੇ ਜੀਂਦਗੀ ਤੈ ਲਡ ਲੀਉਂਗਾ ਹਾਤ ਰੇ ਆਜੇ ਸਰ ਪੈ ਦੇਰਾ ਦੁਨੀਆ ਪੈ ਮੇਂ ਬੀਡ ਲੀਉਂਗਾ