Είναι τόσο αργά
νόθω κουρασμένος
θάλασσα πάγου
θα σε συναντήσω εκεί
Ζω μια μηχανή σιωπή
που δεν καταλαβαίνω
Μου πες θα φύγεις, δεν μπορείς
μέσα στα δίκτυα μου να ζεις
Μα η ανάσα της αγάπης
μοιάζει με παγωμένος Μάρτις
Θα περιμένω μήπως θα έρθεις
και το αντιόμιτο πεις
Θα σε γυρεύω πιο πολύ όσο ξαρνιέμαι
Θα σε γυρεύω πιο πολύ όσο δεν θες
Και όταν πάλι μόνος μου ξεπιάνε
θα με κοιτάς
όπως ο ήλιος την αδειγεί
Θα σε γυρεύω
πιο πολύ όσο ξαρνιέμαι
Θα σε γυρεύω πιο πολύ όσο δεν θες
Και όταν πάλι μόνος μου ξεπιάνε
θα με κοιτάς όπως ο ήλιος την αδειγεί
την αδειγεί
την αδειγεί