Ποια σταγόνα δροσιάς
να βαραίνει ένα κίτρινο φύλλο
Ποια στιγμή μοναξιάς
έχει λόγο και τη γράμμα να στείλω
Μην ανάψεις τα φώτα,
είναι όνειρο δεν είναι αλήθεια
Μην ανοίξεις την πόρτα,
είναι κόκκινο το σκάι τη νύχτα
Μην ακούς τη βουή των ανθρώπων,
κοιμήσου
Μόνο αν έχεις καρδιά μην μιλήσεις,
θυμήσου
Κατημένη στα ψυχά μυρωδιέζεις ο σύγχνη
Μη μ' αγγίξεις μεσάνυχτα σε μόνο την τύχη
Ποιος νοστάλγησε τόσο ένα σώμα πριν ακόμη να φύγει
Μα τι έχω να δώσω και ποιος ξέρει τι πρέπει να γίνει
Τι βαρένει θα είναι το βότσαλο που έγινε βράχος
Αν ξεχάσω τα χείλη σου,
τότε μόνο θα είμαι μονάχος
Μην ακούς τη βουή των ανθρώπων,
κοιμήσου
Μόνο αν έχεις καρδιά μην μιλήσεις,
θυμήσου
Κατημένη στα ψυχά μυρωδιέζεις ο σύγχνη
Μη μ' αγγίξεις μεσάνυχτα σε μόνο την τύχη