என்னை பெயர் சொல்லி அழைத்த உன்னன்னும்பு
என்னை உள்ளங்கையில் சுமந்த உன்னன்னும்பு
என்னை இதயத்தில் பதித்த உன்னன்னும்பு
என்னை மகனாய் ஏற்ற உன்னன்னும்பு
போதும் போதும் இந்த வாழ்வில் இது போதும்
போதும் போதும் இந்த வாழ்வில் இது போதும்
தாயெனவே சேயெனையே
இதமாய் நிதமாய் காக்கின்றாய்
சிரகினிலே புரவெனையே
தூணையாய் இணையாய் மீர்க்கின்றாய்
அன்பால் என்னை தேரிந்தெடுத்தாய்
அன்பால் என்னை அறவணைத்தாய்,
இரைவாய் என்னே உன்னுஃ
போதும்....போதும்
இந்த வாழில் இது போதும்
போதும்..போதும்
இந்த வாழில்
வெய்து போதும்
பூப் பூப் பூப்
வாழ்வினிலே
ஆய�ணினை
பசும்புல் வெளியில்
அமர்த்துகின்றாள்
வாடி நிற்கும்
பசியினிலே
மன்னா உணவாய்
தாங்குகின்றாள்
தாயமை якஞ்பா
தையர வைதால்
தரணியில்
ஈடில்லா
அன்பு வைதால்
ஈரைவாயென்னே
உன் அன்பு
போதும்
போதும்
என்னாம்
இந்த வாழ்வில் இது போதும், போதும், போதும்
இந்த வாழ்வில் இது போதும்
என்னை பெயர் சொல்லி அழைத்த உன் அன்பு
என்னை உள்ளங்கையில் சுமந்த உன் அன்பு
என்னை ஈதையத்தில் பதித்த உன் அன்பு
என்னை மகனா ஏற்ற உன்னம் போதும் போதும்
இந்த வாழ்வில் இது போதும் போதும் போதும்
இந்த வாழ்வில் இது போதும் போதும் போதும்
இந்த வாழ்வில் இது போதும் போதும்