Ég er eins og ég er, hvernig á ég að vera eitthvað annar?
Hvað verður mig ef allt sem ég er, er bálvað og annar?
Ég þá líf mitt að fjöla mig og vera feimir,
mitt líf var þegar þú þess sem ég verður.
Og mín heiminn fullt finnst mitt að líf,
að fá ekki að segja, ég er eins og ég.
Ég er eins og ég.
Ég er eins og ég.
Ég er eins og ég er,
ég vil ekkert róst,
ég vil enga vorkum.
Mér líkar mig klar,
jafnveð og börnum þykir það storkum.
En feyrum það,
það er lag mitt á lífsins morni.
Hvernig væri að sá það frá því sjónarhorni?
Fullt er felu manns líf,
fyrr enn hann rópar.
Ég er eins og ég er.
Ó, líka.
Ég er eins og ég er.
Á, á,
Æ, æ, ég sé þig.
Æ, æ, ég sé þig.
Æ, æ, ég sé þig.