Gjörðagartin mínir hverfa og fjútt
Er merkilegt hvað alltaf veðrið var gott
Er ég kannski búinn að gleima
Grísja burtu alltaf vonda
Fjarski nætt að gera fjöldin svo blá
Malstu grei ég að glokkin þín
Kistu svo létt, mjúgleg og flín
Tímin og við stóðum í stað
Ég hef einhver gleint
Ég hef einhver gleint
Nei, ég hef einhver gleint
Ég afturljósi mingi bak speiklinu
Við virðum stæti gleima mistökunum
Bergmálið í laungu þakna
Við garði eina hvítulega
Og eftir líkjöggum lúklingur það
Malstu grei ég að glokkin þín


Fjarski nætt að gera fjöldin svo blá
Malstu grei ég að glokkin þín
Kistu svo létt, mjúgleg og flín
Tímin og við stóðum í stað
Ég hef einhver gleint
Ég hef einhver gleint
Nei, ég hef einhver gleint
Ég hef einhver gleint
Ég hef einhver gleint
Ég hef einhver gleint
Öllna blíkinn eru skammin
L mesa innum eins og regni
Vinnan hundið vilja þau nég
Ég svoði, nannstu hverjir, öglokinn þín.
Kusti svo létt, ljúgleg og fín.
Týmin og vinn, stóðum í stað.
Ég hef einhver gleint, ég hef einhver gleint.
Ég hef einhver gleint.
Ég hef einhver gleint.