Ég horf á snjókornin, þau falla á glukkan minn.
Ég óska mér átt að vera eitt af þeim.
Og fljú í fjarnæna, að finna aftur það sem ég átt í hinsum.
Þegar ég var lítið bann, kannan flíða jóla frýð, ég er ein og langir fara fram hjá mér.
Öllum sama enn, handa sína leið og veftir er ég hér, einmann á jólanótt.
Ég heiri klukna hljón og glafa rattir synga.
Þið glefin er jól, nú gerast heimsum bó.
Þegar ég var lítið bann, kannan flíða jóla frýð, ég er ein og langir fara fram hjá mér.
Ég heiri klukna hljón og glafa rattir sínga.
Þú byðir mín, við ættum jólinn einn.
Þú fannst hér andra leið, það eina sem mjög sér.
Er bara lítið jóla drifin, finn manna og viðir gefið eins og ég.
Þú fannst hér andra leið, það einn manna og viðir gefið eins og ég.
Einn manna á jólan og.
Allt er nú huga við þá, ég vildi vera einn með þér.
Þú fannst hér andra leið, það einn manna og viðir gefið eins og ég.
Þú fannst hér andra leið, það einn manna og viðir gefið eins og ég.
Einn manna á jólan og.
Jólan og.