Mijn belastingscontroleur
wie is op zijn kop gevallen.
Door hem moet ik mijn broeksriem altijd maar versmallen.
Hij steelt de biefstuk van mijn bord,
hij hangt altijd aan met slippen.
Maar nooit kwam er één woordje van dank over zijn lippen.
Zijn ogen zijn precies twee schele kakkerlakken.
Als ik denk dat hij naar boven kijkt,
dan kijkt hij in mijn zakken.
In zijn schoenen zitten torpedo's,
die schiet hij op mijn schenen.
Telkens als hij denkt dat er contracten zijn verdwenen.
Uit zijn neusgaten komt lachgas en terwijl ik haast versmacht,
heeft hij onder tafel mijn spaarvarken verkracht.
Ja,
hij is een grote Vlaming,
een verhelderende geest.
De coiffeur van Fabiola is zelfs al bij hem geweest.
Hoera, hoera, hoera!
Ik lag me hier een scheur,
ik kreeg net een brief van de belastingscontroleur.
Hoera, hoera, hoera!
Wie is er nu weer daar?
Herken ik niet de lijfreuken van de tolenaar.
Hoera, hoera, hoera!
Ik ben hier weg tot straks,
want ik zie daar in de verte meneerke van de tax.
Vanop zijn bureau staat hij in mijn net te pissen.
Ik zeg pas op,
want als het water gaat,
u parquet moet hij vernissen.
Maar hij lacht me vierkant uit,
want hij heeft een lange arm.
Maar ik gaf hem daar een oorveeg met mijn embeldarm.
Ach,
was ik maar politieman,
ik zou hem wel doen stoppen,
want dan had ik een matrak om zijn tenen plat te kloppen.
Een brave mens als ik wordt hier zomaar leeggezogen.
Mijn zwart geld is weggevlogen en al het wit is uit mijn ogen.
Ik heb het plaatje van de Brabantson op de pick-up gezet
en de Wereldbol van België van cholere opgefret.
Ik heb al mijn decoraties in de vuilnisbak gekuild
en met de nationale driekleur mijn keuken opgedwijld.
Ik
lag me hier een scheur,
ik kreeg net een brief van de belastingscontroleur.
Wie is er nu weer daar?
Herken ik niet de lijfruik van de tollenaar.
Hoera, hoera, hoera!
Ik ben hier weg tot straks,
want ik zie daar in de verte een meneerje van den Taks.