Zeven dagen stormen, alles komt weer tegelijk
Zeg me waar te zoeken, kan er pauze op de tij
En dan bel je me weer op,
ik ben nu buiten bereik
Maar straks weer in je armen als ik stop bij Weesburtplein
Want toen ik op de metro wachtte,
had ik nog maar één gedachte
Ik wil alleen met jou de dag weer over doen
Haal me op,
neem me mee, wil een bubbel voor ons twee
Ik wil uren als minuten in een huisje aan de zee
Jij de rots,
ik de branding,
we zijn nooit zo vrij geweest
Er komt niets of niemand tussen, ons cliché
Een huisje aan de zee
Oh o oh o oh oh oh o o Oh o oh o oh oh o o
Weet je nog toen ik je thuis die gangen had
beloofd Jij wist als geen ander dat er altijd
annus lood En ik belde je erop,
met dit smijt, maar
ben te laat Ik hoor je en ik weet weer waar het eigenlijk
Kom, ga uit.
Want toen ik op de metro wachtte,
had ik nog maar één gedachte.
Ik wil alleen met jou de dag weer over doen.
Hou op, neem me mee.
Ik wil een beurbel voor ons twee.
Ik wil uren als minuten in een huisje aan de zee.
Jij de rots, ik de branding.
We zijn nooit zo vrij geweest.
Er komt niets of niemand tussen, ons cliché.
Een huisje aan de zee.
Oeh, oeh, oeh, oeh, oeh, oeh.
En als we daar dan samen zijn.
Oeh, is de zee weer ons bevrijd.
Oeh,
met de duinen in mijn rug.
Wil ik nooit, nooit, nooit meer terug.
Hou me op, neem me mee.
Ik wil een beurbel voor ons twee.
Ik wil uren als minuten in een huisje aan de zee.
Jij de rots, ik de branding.
We zijn nooit zo vrij geweest.
Er komt niets of niemand tussen, ons cliché.
Een huisje aan de zee.