Á grósilu með hann, einu svo ljós og þann lýsir upp þinn veð
Og brosið þitt er blít, einu svo blóm, hvað þú ert orðið ind á samle
Ég vil þú glætið séð, fundið fyrir, hver stóltur ég er af þér nú
Því framtíðin er því, elsku dóttir, ég gef þér mína von og trú
Ég gef þér mína von og trú
Þú myndu orðið nert, einu svo fræ, sem hefur fengið frjóaninsvöld
Og bráttun á starbál, hýtt og bjart, þá að verma þína hjart
Þá skaldu mun að eitt, rauða rósi
Það þýrtnum stíka þá sem lúd
Því hægt að þitt er leint, elsku dóttir
Ég gef þér mína von og trú
Ég gef þér mína von og trú
Þú myndu orðið nert, einu svo blóm, hver stóltur ég er af þér nú
Eða sjáðu mér
Það Byrð sem ég í healthið hafði hér
Og þ�aljós þýtt kvíktnaði slugnaði á mínu
mér var haldið ekki 같아 mir
En ég veit einsu greið
Een í því gegnum sem ég hef hér
Hvað þér líkur lífið á
Í gegnum súrt og sætt, eins og það, rindur ég upp að ég laf ná.
Ég vil þú gætið sjálf, fundið fyrir, hver stoltur ég er af þér nú.
Og framtíðin er björn, elsku dótti, ég gef þér mín að vona úr þú.
Ég gef þér mín að vona úr þú.
Já, ég gef þér mín að vona úr þú.
Ég gef þér mín að vona úr þú.
Þú, þú, þú, þú, þú, þú.
Þú, þú, þú, þú, þú.