Εγώ στο Μούσταφα πάσα, αζωντανός δεν πάω
Καλιά θα πάρω θάνατο, σαν άντρας ανάποθάνω
Τα λάμματα δεν τα δούδομαι, και τα έκαι πάρετε τα
Μας είστε να μουτήσετε, για δεν περνάτε ντρέτα
Άλλοι μόνο σας τύρανε, άδικα τύραναστε
Η λευτεριά Θεού πνοή δεν πηγαίνει
Γιάννετε, πλανάστε, χαίρεστε άντρες, χαίρεστε
Χαίρεστε πόλεμα αρχή, μα τούτη μέρα θα γραφτεί
Και πάντα δόξα θα έχει
Γιατί κι αν αποθάνομαι από τα κόκκαλα μας
Θέλω να αναδώσει η λευτεριά κι από τα αίματά μας
Θα ποτιστεί και θα ταράβει, σαν λεμονιά θα ανθίσει
Έτσι ανετό πεθύμιο μας
Κι ας βρέξει, κι ας σιωνίσει