Vanacht als de bloemen dromen
zullen wij samen
zijn bij het licht der naam.
Vanacht
zal ik tot jou komen
als sterren flonkeren dan de hemel staan.
Dan
zingt
daar voor ons de nachtegaal zijn liefdesmelodie,
o liefste mij.
Vanacht als de bloemen dromen zal het leven mij een sprookje zijn.
Dan zingt
daar voor ons de nachtegaal zijn liefdesmelodie,
o liefste mij.
Vanacht als de bloemen dromen
zal het leven mij
een sprookje zijn.
Een oude zeeman
kan s'nacht niet slapen.
Een groot verlangen drijft hem
naar de haven.
Daar staat hij urenlang en tuurt dan naar de zee.
Zijn mooie
dagen langs de vlogen voeren hem mee.
Een laatste maand nog
wil hij
leven in storm en regen.
Daar op die wijde zee.
Dan kan hij
rustig de grote reis aanvaarden.
En zet voor het laatst dan oorsprong naar oort van rust en plee.
Speel nog eenmaal voor mij,
habanero,
want ik hoor zo graag jouw lied.
Speel nog eenmaal voor mij,
zoals vroeger,
ach die tijd
vergeet ik niet.
Door alle jaren heen was jij
altijd alleen.
Wie kent jouw noodlot,
lieve mees?
Wie zag die stille tranen die jij moest
laten gaan?
Wie weet er wat jij altijd deed?
Speel nog eenmaal voor mij, habanero,
want ik hoor zo graag jouw lied.
Speel nog
eenmaal voor mij,
zoals vroeger,
ach die tijd vergeet ik niet.