جہاں مصد کے مدینے دے سلطان توں
تو جہاں جس دی خاطر بنائے گئے کملی والے دے آون
تو قربان میں کملی والے دے آون
تو قربان میں بے قصان دے نصیب جگائے گئے
تر تے دربان جبریل ورگے کھڑے
گونگے پتھران بھی آؤں دے کلمے پڑے
اون دی مرضی جہ ہووے تے دن نہ چڑے
شہنشاہوں دے در تے جھکائے گئے
ایس دنیا تے آئے نبی نے کہی
نہ کسے نوں ملی شان اون دے جائی
رات میں راج دیوے پوجس دے لئی
عرش دے سارے رستے سجائے گئے
سیر سارے زمانے دی کرتے رہے
سو خدا دی نہ دل نوں کتے تھند پوے
ریس اونا دی کیڑا جہوری کرے
بکاں والے مدینے بلائے گئے