ਕੈ ਲਗਦੇ ਹੈ ਮਤ ਲਾਈ
ਮੈ ਨੁ ਛੋਡ ਕੇ ਹੋਗੀ ਓ ਰਾਹੀ
ਕੈ ਲਗਦੇ ਹੈ ਮਤ ਲਾਈ
ਮੈ ਨੁ ਛੋਡ ਕੇ ਹੋਗੀ ਓ ਰਾਹੀ
ਦੀ ਓ ਸੋਚ ਕੇ ਮੈ ਹੈ ਰਾਨਾ
ਕੋ ਹੋਗੀ ਆ ਚਾਨ ਹਰ ਜਾਈ
ਕਦੀ ਸਂਗਤੀ ਏਨ ਜੁਦਾ ਨੈ ਹੋਂਦੇ
ਫੁਲ ਜਫਾਦੇ ਦੀਲ ਰੁਬਾ ਨੈ ਪੋਂਦੇ
ਕਦੀ ਸਂਗਤੀ ਏਨ ਜੁਦਾ ਨੈ ਹੋਂਦੇ
ਫੁਲ ਜਫਾਦੇ ਦੀਲ ਰੁਬਾ ਨੈ ਪੋਂਦੇ
ਫੁਲ ਜਫਾਦੇ ਦੀਲ ਨੈ ਹੋਂਦੇ
ਫੁਲ ਜਫਾਦੇ ਦੀਲ ਨੈ ਪੋਂਦੇ
ਏਜ ਸਜਾਣ ਤੋਂ ਜੀਂਦ ਜਾਨ ਚਰ ਅਪਣੀ ਬਾਰੀ
ਕੇਡੇ ਮਾਣਾ ਹੇਨ ਅਣ ਮਨ ਤੇ
ਲੀਖ ਵੈ ਸਾਂ ਯਾਰ ਕਫਨ ਤੇ
ਵੈ ਸਰੁਲ ਕੇ ਮਰ ਮੈ ਭਾਮੇ
ਨਾ ਬਲ ਸਾ ਯਾਰ ਵਤਨ ਤੇ ਕਦੀ ਸਂਗਤੀ
ਏਨ ਜੁਦਾ ਨੈ ਹੋਂਦੇ
ਫੁਲ ਜਾਫਾ ਦੇ ਦੀਲ ਰੁਬਾ ਨੈ ਪੋਂਦੇ
ਕਦੀ ਸਂਗਤੀ ਏਨ ਜੁਦਾ ਨੈ ਹੋਂਦੇ
ਫੁਲ ਜਾਫਾ ਦੇ ਦੀਲ ਰੁਬਾ ਨੈ ਪੋਂਦੇ
ਤੇਰੇ ਮੂਤੇ ਜੁਡ਼ਦੀ ਨਾ ਹੀ ਅਂਜਕਰ ਸੇਵੇ ਪਰਵਾ ਹੀ
ਈਓ ਸੋਚ ਕੇ ਲਾਬ ਚੋ ਸੀ ਤੇ ਇਂਜੇ ਲੇਖ ਚੇ ਲੀਖਿ ਆਯਾ ਹੀ
ਤੇਰੇ ਮੂਤੇ ਜੁਡ਼ਦੀ ਨਾ ਹੀ ਅਂਜਕਰ ਸੇਵੇ ਪਰਵਾ ਹੀ
ਈਓ ਸੋਚ ਕੇ ਲਾਬ ਚੋ ਸੀ ਤੇ ਇਂਜੇ ਲੇਖ ਚੇ ਲੀਖਿ ਆਯਾ ਹੀ
ਤੇਰੀ ਆ ਹੀ ਸੋਚ ਬਜਾਰੀ ਰੇਓ ਖੁਦ ਸਾਰ ਜੀਂਦਗੀ ਸਾਰੀ
ਅਸਾ ਹਤ ਸੀਨੇ ਤੇ ਰਖ਼ਕੇ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਚੇ ਮਰ ਗੁਜਾਰੀ
ਕਾਤੀ ਸਂਗਟੀ ਇਨ ਜੁਦਾ ਨੈ ਹੋਨਦੇ ਫੁਲ ਜਫਾ ਦੇ ਦੀਲ ਰੂਬਾ ਨੈ ਪੋਂਦੇ
ਉਸ ਮਾਨ ਮੇ ਜੇ ਤਾਈ ਜੀ
ਇਸਾਮ ਦਾ ਤੈਂ ਦਾ ਧੋਲ ਸਦੀ ਸਾਮ
ਛੁਪ ਕਰ ਕੇ ਜੇਹਰ ਹੀ ਜਰਦਾ
ਤੇਰਾ ਦਾਨ ਸਮੇਜ ਕੇ ਪੀ ਸਾਮ
ਉਸ ਮਾਨ ਮੇ ਜੇ ਤਾਈ ਜੀ
ਇਸਾਮ ਦਾ ਤੈਂ ਦਾ ਧੋਲ ਸਦੀ ਸਾਮ
ਛੁਪ ਕਰ ਕੇ ਜੇਹਰ ਹੀ ਜਰਦਾ
ਤੇਰਾ ਦਾਨ ਸਮੇਜ ਕੇ ਪੀ ਸਾਮ
ਲੀਆ ਬੇਖ ਜਨਾਬ ਦਾ ਪਾਹਣਾ
ਅਸਾਕੈ ਤੁਂ ਕੁਝ ਨਾ ਲਾਨਾ
ਬਾਮੇ ਯਾਰ ਖੁਵਾਰ ਮੇ ਥੀ ਸਾਂ
ਤੇਰੇ ਸ਼ੇਹਰ ਚੇ ਮੂਲ ਨੇ ਆਨਾ
ਕਦੀ ਸਂਗਤੀ ਇੰ ਜੁਦਾ ਨੇ ਹੋਂਦੇ
ਫੁਲ ਜਫਾਦੇ ਦੀਲ ਰੁਬਾ ਨੇ ਪੋਂਦੇ
ਕਦੀ ਸਂਗਤੀ ਇੰ ਜੁਦਾ ਨੇ ਹੋਂਦੇ
ਫੁਲ ਵਾਖਾਦੇ ਦੀਲ ਰੁਬਾ ਨੇ ਪੋਂਦੇ
ਕੱਨੀ ਸੁਗਤੀ ਤੇਲੀ ਜੁਦਾ ਨੈ ਹੋਲੇ ਫੁਲ ਵਾਫਾਲੇ ਤੀਲੀ ਜੁਦਾ ਨੀ ਹੋਲੇ
ਆਗ ਆਗ ਆਗ ਆਗ १