Bir akşam masası,
iki kişiyiz sen ben
Gidiyorsun hiçbir şey söylemeden birden
Kadıköy'de bir yağmurlu bahçeden
Yıllar kürleniyor,
ezik alıyor aşkın
Yüreğim kurtulsa da yangından,
alevden
Yanayan kül olayım,
unutup yine sevdalanayım
Geçmem bir daha Kadıköy'den
Geçmem bir daha Kadıköy'den
Sen uzaklarda ölken
Ben gurbette bir göçmen
Zamanı durdurabilsem Ne ben kalsam ne sen gitsen
Yanayan kül olayım,
unutup yine sevdalanayım Geçmem bir daha Kadıköy'den
Geçmem bir daha Kadıköy'den
Ey akşam vapuru,
sana mı kalır dünya?
Ben o yağmurlu iskeleye inmem,
inmem
Yanayan kül olayım,
unutup yine sevdalanayım Geçmem bir daha Kadıköy'den
Geçmem bir daha Kadıköy'den
Sen uzaklarda ölken Ben gurbette bir göçmen
Zamanı durdurabilsem
Ne ben kalsam ne sen gitsen
Yanayan kül olayım,
unutup yine sevdalanayım
Geçmem bir daha Kadıköy'den
Geçmem bir daha Kadıköy'den
Geçmem bir daha Kadıköy'den