สุดท้าย
เหมือนไม่ค่อยได้สน เหมือนไม่ค่อยได้มาใส่ใจ
ไม่แค่เท่าไหร่นะ
นายจะทําอะไร นายวันนี้เราทําอะไร
เมื่อไหร่ก็ทําสา แต่วันที่แพ้
อ่อนแอไม่มีแรงใจ มองทางเดินที่กว้างไกล
อาจมองไม่เห็น แต่เรารับรู้ด้วยใจ
ใกล้แค่ไหนจับมาหา เมื่อมือจับมือ
แม้วันนานแค่ไหนก็ไม่เคยไกล
เพราะว่าเราเป็นเพื่อนจริงจริงมาย
เพราะอยู่เป็นของขวัญ เนื่องในวันท้าย
เพราะว่านายคือเพื่อนแทบขึ้นไป
เพราะทุกๆชีวิต มีอะไรเราต้องเจอ
ของเรา ของนายนะ
วันเวลาผ่าเลย เพราะว่าเพื่อนไม่เคยผ่านไป
เข้าใจไหม แต่วันที่พา อ่อนแอบไม่มีแรงใจ
มองทางเดินที่กว้างไกล อาจมองไม่เห็น
แต่เรารับรู้ด้วยใจ ใกล้แค่ไหนจับมาหา
เมื่อมือจับมือ
คือแม้วันนานแค่ไหนก็ไม่เคยให้คุณ
เพราะว่าเราเป็นเพื่อนจริงที่มา
เพื่อนที่จับมือ
เพราะอยู่เป็นของขวัญ เนื่องในวันท้าย
เพราะว่านายคือเพื่อนแทบขึ้นไป
แต่วันที่พา อ่อนแอบไม่มีแรงใจ
มองทางเดินที่กว้างไกล อาจมองไม่เห็น
แต่เรารับรู้ด้วยใจ ใกล้แค่ไหนจับมาหา
เมื่อมือจับมือ
ๆ
พูดแม้วันนานแค่ไหน ก็ไม่เคยให้คุณ
เพราะว่าเราเป็นเพื่อนจริงที่มา
เพื่อนที่จับมือ
เพราะอยู่เป็นของขวัญ เนื่องในวันท้าย
เพราะว่านายคือเพื่อนแทบขึ้นไป
พูดแม้วันนานแค่ไหน ก็ไม่เคยให้คุณ
เพราะว่าเราเป็นเพื่อนจีนมา
เป็นเพื่อนดีกว่าใหม่
เพราะอยู่เป็นของควันหนึ่งในวันท้าย
เพราะว่านายคือเพื่อนข้า และเพื่อนข้า