Lant þjóð og dunga, þrenning sann og einn,
þér var ég gefin, barna á móður knið.
Ég lekjá þér við, læk og blóm og stein,
þú leytir mér í orðstins háu við.
Á dungum vegi, dyrfinum í skein,
í dögum þeirri er líkn og storma hér.
Og sokn og vaka, eining hverð og hrein,
þú heimdar trúnað, spyr hver end mín sé.
Þú átt mig,
ég er aðeins til í þér.
Örlaga stundin, nálgast grimm og kvöld,
líki ég þá og breyðist í ég mér.
Bann þitt og útlegð fram á hinsdakvöld.
Í Íslandi lyftum, heitum höndum verð,
ég heiður þinn og lífgættri stríðað.
Í Íslandi líftum, heiður þinn og lífgættri stríðað.