Ég man þá stöld og staldra við,
er stórst og finnst við mína flið.
Á eigna blikið, hvað stórðinn mýr,
ég fanna lífið þurfið lí til svirðan fyrr.
Í gegnum ótal gleði á,
við gleyndum lí, við heitar frá.
Í ást og trygg, sem aldrei dví,
ég fanna lífið væri lí til svirðan fyrr.
Saman áttum við ljúða æri daga,
einst í hjarta áttum ást og tró,
okkar líf verður óskráð á starfsaga,
en alltaf var stað þú, já bara þú.
Í ást og trygg, sem aldrei dvið lí til svirðan fyrr.
Saman áttum við ljúða æri daga, einst í hjarta ást og tró,
okkar lífið væri lí til svirðan fyrr.

Þeir eru líkvið sem circuit doldultar,
náttúrlátur,
dramatic moteur.
Það er það að það er það
Það er það að það
Það er það að það
Það er það að það