Toen je met me wilde praten,
wist ik al het is voorbij.
Want gevoel kan niets bedrigen,
en toch schrok ik toen je zei.
En ik hoorde je betogen,
maar je woorden klonken koud.
En ik wilde naar je schreeuwen,
weet dat ik van je huil.
Laten we opnieuw beginnen,
en elkaar opnieuw beminnen,
want het is nog niet voorbij.
Laten we weer samen leven,
en vergeten en vergeven,
want alleen jij past bij mij.
Zou ik kunnen leven
zonder jou, jij bent mijn doel.
Alles heb ik jou vergeven,
al wat ik had aangevoeld.
Ja, ik weet we maakten fouten, en die
fouten blijven dom.
Maar ik vraag je, ga niet weg,
toe draai je nog eens naar me aan.
Maar ik vraag je, ga niet weg,
toe draai je nog eens naar me aan.
Ik heb het steeds geweten,
jij was mij niet altijd trouw.
Maar ik zeg je,
ondanks alles,
dat ik toch nog van je hou.
En weet als je bij me weggaat,
dat mijn deur blijft openstaan.