Þið hliðist end og vonast sjá ég en þið
Sýndrandir regnir drýpur á mig
Það er orður kall, kuldinu mér fenn
Þögul orði huga kallað ég
Þjóta skíum loftið, það er komið fönn
Drýstir óvið sanan ég og tekur öll fönn
Þjótt nú orðið er, ég horfa á eftir þér
Og ástinn grætur innrat með mér
Er hverfuð þú á bregð
Sér ég að þið aftur, spilni lítil höfust ná
Sér ég að þið aftur, með það
Fánað jóði kinn
Sér ég að þið
Og fánað skörðin mín
Höll og fatt, fættinn að þú stinn
Fofn sjá hún stá mín
Sér ég að þið aftur, spilni lítil höfust ná
Sér ég að þið aftur, spilni lítil höfust ná
Sér ég að þið aftur, spilni lítil höfust ná
Sér þið aftur með tára rjóði klið, sér ég þið og bá hlátt skörðið mýr.
Fölg og fall, hvert sinn er þú smið, fór til sjáumstáðið.
Hlátt skörðið mýr.