ਪਲਿਆ ਇਮ ਕਰਤ ਰਾਤ ਨਾ ਬੇ ਨੋ ਟੇ ਮੁ ਥੋ
ਤੇ ਦਾਡ ਖੁਡੀਆ ਲੇ ਮਾ ਖੋ ਜੁਡੇ ਹੋ ਸ ਖੁਡੀਆ ਨ ਏਕ ਵਚਨ ਮਾਟ ਮਾ ਤਾ ਸੀਧੀਆ ਵਡ ਹੇਡੀ ਪਲਿਆ ਵਗਾਡ ਜੇ
ਖੁਡੀਆ ਲੇ ਨ ਖੇਟੀ ਓ ਵੀਰ ਕੇ ਸ ਵਚਮ ਕੁਣ ਜੂ ਸ ਅਲਿਆ ਉਠ ਨ ਨ ਗਰਤ ਮਾ ਪੀ ਲੈ ਜੇ
ਤੇ ਦਾਡੇ ਜੁਣ ਗਡੀਨੇ ਖੁਡੀਆ ਲੇ ਪਵਡੀਆ ਚੇ ਵੁ ਕੇ ਸ ਅਲਿਆ ਇਨ ਮਾਰਵਾਨੋ ਨਹੀ ਮਾਰ ਖੁਡੀਆ ਲੇ ਇਨ ਵਾਂ ਸ ਰਾਖਵਾਨੋ ਸ
ਮਾ ਵਾਲ਼ਿਆ ਤੇ ਦੀ ਮਾਰੀ ਜੁਣ ਗਡੀਨੇ ਖੁਡੀਆ ਲੇ ਮਾਤਾ ਬੁਲੀ ਹੈ ਭੈ ਆ ਰਾਜਾ ਨੇ ਉਠਾਡੀਂ ਕੇ ਸ ਏਕ ਮੁ ਜੁਣ ਗਡੀਨੇ ਖੁਡੀਆ ਲੇ ਮਾਤਾ ਇ ਰਾਜ
ਮਾ ਤੇ ਖੁਡੀਆ ਲੇ ਇਤਿਲੁ ਬੁਲੀ ਕੇ ਭੈ ਆ ਪਣ੆ ਰਾਜ ਉਪੁਰ ਇ ਕਾਵੀਤ੍રੁ ਥੀਲੁ ਸੇ ਭੋਮੀ ਸਾਤੀਯ ਤ੍ਨ ਰਾਜਾ ਵੋ ਪੋਚੀਯ ਕਤ੍ਤ ਨੈ ਇത੍ਲ�
ਮੈ ਇਤ੍ਲੇ ਆ ਰਾਜੀ ਉਪਰ ਕਾਵੀ ਤ੍ਰੁ ਕਰੀ ਸੇ ਪਾਣ ਲੇ ਆ ਪਨਨ ਦੋਨੇ ਮੁਤੁ ਨੇ ਘੋਨਾ ਆਲੂ ਸੁ ਏ ਜੈ ਨੋਨੀ ਨੇ ਗਲ਼ਾਵ ਜੀ ਤਾਰੇ ਪ੍ਰਜਾਥ ਹੈ ਏ
ਆ ਦੋਨਾ ਨੇ ਬਸਕੀ ਲੈ ਰਾਜਾ ਰਥ ਲੈ ਨੇ ਰਾਜਮਾ ਯਾਯੋ
ਰਾਤੇ ਹੁਈ ਜੋ ਇਤ੍ਲੇ ਏਕ ਮੁਧੇਡੋ ਯਾਯੋ
ਆ ਬਸਕੀ ਤੋਡੀ ਨੇ ਗਾਵਨਾ ਦੋਨਾ ਜੋਯਾ ਇਤ੍ਲੇ ਏ ਲੈ ਨੇ ਜੈ ਤੋਡੋ ਬਾਵਲਿਆ ਵਗਾਣ ਜੇ
ਪ੍ਰਭੁ
ਬਾਵਲਿਆ
ਤੇਦੀ ਮਤਾ ਯਾ ਗਾਵਨੀ ਬਸਕੀ ਮਾ ਪੁਨਦਰ ਦੋਨਾ ਆਲਿਆ ਕੇ ਲੇ ਤੁ ਤੇਰਾ ਰਾਣੀ ਆਨ੍ਨ ਏਕ ਏਕ ਆਲੇ ਦੋ ਦੇਦਾਨ ਸੋਕਰਾ ਥੈਸੇ
ਰਾਜਾ ਹੋਂ ਜੋ ਉੰਦਰ ਆਈ ਨ ਬਸਕੀ ਕਾਪੀ ਨ ਸੀਂ ਮਾ ਦੀ ਪੋਂਚ ਦੋਨਾ ਪਡੀ ਜਿਆ ਅਗਾਰ ਮਾ ਆ ਪੋਂਚ ਦੋਨਾ ਲੈ ਅਨ ਮੀਨਲ ਦੇ ਨ ਗੀਦੁ ਕਾ ਪੋਂਚ ਦੋਨਾ
ਆ ਗੋਈ ਜੀ ਹੈ ਭੈ ਤੁਮਨ ਏ ਬਵਲਿਆ ਇਮ ਕਰਤ ਕਰਤ ਏ ਰੋਣੀ ਨ ਹਰੋ ਦਾਡੋ ਏ ਰੋਣੀ ਨ ਹਰੋ ਦਾਡੋ
ਆਵਾ ਤਨੇ ਯਾ ਘਾਂ ਜੁਨਾ ਗਡੁਮਾ ਪਵਲਿਆ ਖਬਰ ਪਡੀ ਤੇ ਦਾਡੇ ਯਾ ਘਾਂ ਜੁਨਾ ਗਡੁਮਾ ਏ ਖੁਬੇ ਖੁਬੇ ਰਾਜ ਹਾ ਕਰਵੇ ਚੀ ਪਵਲਿਆ ਵਗਾਡ ਜੇ
ਜੋਇਤਾ ਬਾਵਲਿਆ ਤੇ ਦਾਡੇ ਜੁਨਾ ਗਡੁਮਾ ਧਾਣੀਯੇ ਆ ਮੀਨਲ ਦੇ ਨੇ ਹਾਰੋ ਦਾਡੋ ਜੁਯੋ ਏਟਲੇ ਆਖਾ ਜੁਨਾ ਗਡੁਮਾ ਖੁਬੇ ਖੁਬੇ ਹਾ ਕਰਵੇ ਚੀ ਹ�
ਰਾਜਾ ਨੇ ਪਨਦਰ ਰਾਣੀਯੋ ਬੀਚੀ ਅਥੀ ਏਲਾ ਏ ਰਾਣੀਯੋ ਮਾ ਇਰ੍ਸਾ ਥੀ ਤੁ ਕਣੀਜ ਨ ਤੁਨੇ ਜੋ ਜੋ ਜੇ ਨ ਬੇ ਬੈਰਾਂ ਵੈ ਨ ਇਰ ਬਾਰੀ ਨੁ ਤੋ ਮੋਤ �
ਇਤਲੇ ਆ ਬੈਯੇ ਗੀਦੁ ਕੈ ਜੋ ਅਨੇ ਛੋਡੀ ਕੈ ਛੋਕਰੋ ਜਲਮ ਸੇ ਤੋ ਈ ਰਾਜ ਰਾਣੀ ਗਣਾ ਹੈ ਰਾਜ ਮਾਤਾ ਥੀ ਜਾ ਅਨੇ ਆਪਣੇ ਬਦਾ ਦਾਸੀਯ ਮਰੇ ਹੈ ਇਲ�
ਇ ਬੋਡ ਯਾ ਵੀਰਾ ਹੋ ਭੋਡ ਨ ਤੇ ਦਾਡ ਯਾ ਬੈਯੇ ਭੇਗੀ ਤੈ ਨ ਜੁਣਾ ਗਡਨ ਖੈਤਰੀ ਨ ਤੇਡੁ ਮੇਲੀ ਉ ਏ
ਖੈਤਰੀ ਨ ਬੁਲਾਈ ਆਰੁਵਾਣੀ ਹੋ ਚੀਵੁ ਕੇਸ ਤਮੇ ਗਮ ਤੇ ਕ੍ਰੋ ਪਣ ਮੀਨਾਲ ਦੇ ਨ ਬਾਲਕ ਏ ਜਲਾ ਮੁ ਜੁਵਾ
ਨ ਇ ਏ ਬਾਲਿਆ ਤੇਡੀ ਆ ਰਾਣੀ ਓ ਜੁਣਾ ਗਡਨ ਖੈਤਰੀ ਨ ਲਾਈ ਅਨ ਗਿਦੁਕ ਤੁਮੇ ਪੈਸ਼ਾ ਮਾਗੋ ਇਟੁਲ ਆਲੀ ਏ ਪਣ ਏਹੁ ਤੁਮੇ ਆਮਾ ਕਾਮਣ ਕੀਰੀਆ ਕਰੋ ਕ�
ਮੀਨਲ ਦੀ ਨ ਪਰਜਾਜ ਥਵੀ ਜੁਵੇ ਨੈ ਆ ਜੈਗਤ ਨੀ ਮਾਲੀ ਪਾ ਆਮ ਕਰੇ ਦਾਮ ਨ ਲੋਣਡੀ ਕਰੇ ਸਲਾਮ ਪੈਸ਼ਾ ਮਾਟੇ ਮਾਣ ਹਗਾ ਪੈਨੁ ਫੁਣ ਕਰਵਾ ਤੀਆਰ ਥਾਈ
ਅਣ ਹਿਰੁ ਬੇਸ ਚ англий ਨ ਹਿజਾ ਏ ਦੀ ਨ ਨ ਬਟੀ � kons macam ਸ਼੍ਵ ਸ਼ੁ ਭੂਵੂ ਆਂਨੋ ਨੋটੁ ਸ਼੍ਲੇਲੀ ਦੁ ਕਾਣੁ *** ਕਾਣੁ **** ਨ ਦੀ ਨ ਨ ਕਰਦੁ ਸੁਵੈ ਦੀ ਵੋਣ ਪੈਛਿ ਪ�
ਦੇਟਕਾਨੋ ਮੁਡੁ ਸੀਲਾਣੋ ਏਵੇ ਮੀਨ ਦੇਨੀ ਕੂਖ ਬਾਂਦ ਥੀ
ਦੇਟਕੋ ਬਾਰ ਨੋ ਯਾਵੇ ਪੋਲੀਆ ਚੋਂ ਦੀ ਬਾਲਕ ਜਲਮਾ ਨੈ
ਦੇਟਕੋ ਬਾਰ ਨੋ ਮੀਨ ਦੇਨੀ ਕੂਖ ਬਾਰ ਨੋ ਯਾਵੇ ਪੋਲੀਆ ਚੋਂ ਦੀ
ਦੇਟਕੋ ਬਾਰ ਨੋ ਮੀਨ ਦੇਨੀ ਕੂਖ ਬਾਰ ਨੋ ਮੀਨ ਦੇਨੀ ਕੂਖ ਬਾਰ ਨੀ
ਦੇਟਕੋ ਬਾਰ ਨੋ ਮੀਨ ਦੇਨੀ ਕੂਖ ਬਾਰ ਨੀ
ਦੇਟਕੋ ਬਾਰ ਨੋ ਮੀਨ ਦੇਨੀ ਕੂਖ ਬਾਰ ਨੀ
ਦੇਟਕੋ ਬਾਰ ਨੋ ਮੀਨ ਦੇਨੀ ਕੂਖ ਬਾਰ ਨੀ
ਦੇਟਕੋ ਬਾਰ ਨੀ ਦੇਨੀ ਕੂਖ ਬਾਰ ਨੀ
ਦੇਟਕੋ ਬਾਰ ਨੀ ਕੂਖ ਬਾਰ ਨੀ
ਦੇਟਕੋ ਬਾਰ ਨੀ ਕੂਖ ਬਾਰ ਨੀ
ਦੇਟਕੋ ਬਾਰ ਨੀ ਕੂਖ ਬਾਰ ਨੀ
ਦੇਟਕੋ ਬਾਰ ਨੀ ਕੂਖ ਬਾਰ ਨੀ ਕੂਖ ਬਾਰ ਨੀ
ਦੇਟਕੋ ਬਾਰ ਨੀ ਕੂਖ ਬਾਰ ਨੀ ਕੂਖ ਬਾਰ ਨੀ
ਦੇਟਕੋ ਬਾਰ ਨੀ ਕੂਖ ਬਾਰ ਨੀ ਕੂਖ ਬਾਰ ਨੀ
ਦੇਟਕੋ ਬਾਰ ਨੀ ਕੂਖ ਬਾਰ ਨੀ ਕੂਖ ਬਾਰ ਨੀ ਕੂਖ ਬਾਰ ਨੀ
ਦੇਟਕੋ ਬਾਰ ਨੀ ਕੂਖ ਬਾਰ ਨੀ ਕੂਖ ਬਾਰ ਨੀ
ਦੇਟਕੋ ਬਾਰ ਨੀ ਕੂਖ ਬਾਰ ਨੀ ਕੂਖ ਬਾਰ ਨੀ ਕੂਖ ਬਾਰ ਨੀ
ਕ੊ਤਰੀ ਮਾਤ ਲੋ ਬਾਰ ਘਾਡੀ ਓ ਮਰੀ ਖੁਡਿ ਹਲੇ ਏਕ ਹਮਨ ਕੀideo�ੀ ਦੁਤੀ
ਭਾਪੋ ਭਾਪੋ ਖੋਰਲ ਨੇ ।
ਤੇ ਦਾਡੇ ਨੁਖਣ ਨੋ ਜਲਮ ਥੈ ਜੋ ਭਾਵੋਲ਼ਿਆ ਭਗਾਰ ਜੇ ।
ਭੋਲ਼ਿਆ ।
ਖਤਰੀ ਯੇ ਜਾਰੇ ਮਾਟਲੁ ਬਾਰ ਗਾਡੀ ਹੁ ।
ਆਣ ਤੇਦੀ ਮਾਰੀ ਯੋਗ ਮਾਯਾ ਏ ਕੋਵਣ ਕੀਰਿਆ ਸੋਡੀ ।
ਆਣ ਜੇਵੁ ਮਾਟਲੁ ਆਮ ਖੋਲਿਂ ਜੋ ਸੇਵੁ ਡੇਟਕੂ ਕੁਦੀਂ ਬਾਰ ਪਡੀੂ ।
ਖੋਡੀਆਲੇ ਪੀਲੋ ਵਾਲ਼ੋ ਖੇਂਚੀਲੀ ਦੋ ਡੇਟਕਾਨੁ ਮੁਡੁ ਫਾਟੀਉ ਨੁ ਤਿਆਂ ਨੌ ਗਣ ਨੋ ਜਲਮ ਥੀਜੁ ।
ਕਰਤੇ ਜੋਤਾ ਥੁਡੋ ਸ਼ਮਈ ਵੀਤੀਜੋ ।
ਆਜੁਨਾ ਗਣਨਾ ਰਾਜੁ ਪਾਰ ਬਾਸਾਯੇ ।
ਏਤੇਦੀ ਘੀਰੋ ਗਾਲੋ ।
ਆ ਬਾਪਾ ਰਾਜੇਨ ਮੋ ਖੈਦਾਨ ਮੇਦਾਨ ਥੈਜੁ ।
ਆ ਮੀਨਲ ਦੇਨੇ ਭੈਰਾ ਮਾ ਗੁਪਟੇ ਰੱਸਤ ।
ਏ ਭਙਗਾਣੀ ਟੋਪਲੀ ਮਾ ਨੋ ਗਣ ਮੇਲੀ ਦੀਧੋ ।
ਈ ਭਾਵਲ਼ੀਯਾ ਤੇਦੀ ਦੀਲੀ ਨੋ ਬਾਸਿਆ ਚਡੀਨ ਆਯੋ ।
ਆਨੇ ਜੁਣਾ ਗਡੁ ਪਰ ਗੀਰੋ ਗਾਲੇ ਹੋ ।
ਬੀਜੁ ਰਾਜਾ ਚਡੀ ਨਾ ਵੇ ਲੇ ਹਾਮਲ ਰਾਜਾ ਨੋ ਵਂਸ ਮੇਲ ਨੇ । ਨੇ ਕੇ ਏਕ ਜੋ ਪੂਪਰ ਰੈ ਗੇ ਹੋ ਹੇ ਤੋ ਪੀਲਾ ਨੋ ਵਂਸ ਨੇ ਮੇਲ ਹੇ ।
ਇਲੇ ਬਦੁ ਤਪਾਸ ਤਾਂ ਤਪਾਸ ਤਾਂ ਕੇ ਅਨ ਰਾਜਾ ਨੇ ਮਾਰੀ ਨਾ ਖੇ । ਕੇ ਵੇ ਅਨ ਕੋਈ ਵਂਸ ਮਾ ਕੇ ਮੀਨਲ ਦੇ ਨੇ ਏਕ ਛੋਕਰ ਹੋਤੋ । ਬਾਕੀ ਆ ਪੁਣਦਰ ਰਾ�
ਤਾਰ ਜੀਵਨੀ ਜੋਖਾ ਮੇ ਅਨ ਰਕ੍ਸਾ ਕਰਜੀ । ਅਲ ਤੇ ਦੀ ਆ ਭਙਗਣ ਮੀਨਲ ਦੇ ਨ ਸੁ ਕੇ ਸੇ ।
ਏ ਬੇਨਤ ਮੇ ਵੀਸਿਵਾ ਰਾਖੋ । ਮੋ ਜਾਤ ਨੀ ਭਙਗਣ ਸੁ ਪਨ ਲੁਣ ਨੀ ਹਰਾਮੀ ਨੀ ਪਵੋਲ਼ਿਆ ਵਗਾਡ ਜੇ ।
ਮਾਰਾ ਜੀਵਨਾ ਜੁਖਾ ਮੇ ਤੁ ਮਾਰਾ ਬਲਕ ਨੀ ਰਕ੍ਸਾ ਕਦੀ ।
ਇਦਾਡ ਯਾ ਬੈ ਬਲਕ ਲੈ ਨ ਦੀਵਾਯ ਦੇ ਆਹਿਰ ਨੀ ਗਾਯ ਮੋ ਹਨ ਤੇ ਜੀ ਸਾਯ ।
ਹਵਲ਼ਿਆ ।
ਆ ਬੈ ਕਚਰਾਨ ਟੋਪਲਾ ਮੈ ਬਾਲਕ ਨੋਸੀ ਇਨ ਆਨੋ ਕਚਰਾਵ ਤੋ ਕੁਣ ਫੀਅਦੇ ।
ਅਨ ਜਾਤਨੀ ਭਙਗਿਣ ਆਤਮਾ ਹਵਿਡੋ ਸੇ ।
ਆਗਲ਼ ਏਕ ਇਤਿਆਸ ਠੈਗਿਓ ਸੇ ।
ਆਹੀਰ ਕੁਣ ਨਾ ਹੋਤ ਅਵਨੀ ਮਾਥੇਨ ਹਮੀਰ ਨਾ ਹੋਤ ਹਯਾਤ ।
ਤੋ ਦੇਵਕੀ ਤਾਰੋ ਦੀਕਰੋ ਹੋਣ ਕਂਸ ਨਾ ਆਤਿ ਕਪਾਵਤ ।
ਰਾਜ ਨਾਂਦ ਬਾਵਾਈ ਵਾਸੁ ਦੇਵਨ ਆਸਰੋ ਨਾ ਲੇ ਹੋਤ ।
ਜੁਨਾ ਗਡਨਾ ਰਾਜਾ ਨੋ ਵਾਂਸ ਸੇ ।
ਮਨ ਵਚਨਾ ਲੋ ਵਨ ਉਨ ਵਾਇਰ ਵਾਯ ਨੈ ।
ਮੁਪਾਵਲਿਯ ਤੀ ਦਾਡੇ ॥
ਦੀਵਾਈ ਦੀਆਹੀਰ ਵਚਨਾ ਲੋ ।
ਮਾਰੋ ਪਰਣ ਜਾਹ ਤੋਜਵਾ ਦੀਓ ।
ਬਲਕ ਨੋ ਬਲਮ ਕੋ ਥਵਾ ਨੈ ਦੀਓ ।
ਪਾਵਲਿਯ ।
ਜੋਇਤਾ ਪਾਵਲਿਯ ।
ਤੇ ਦਾਡੇ ਆ ਬਾਈ ਕੇ ਮਨੇ ਵਚਨਾ ਲੋ ।
ਕੇ ਆ ਜੁਣਾ ਗਡਨੋ ਰਾਜਾ ਰਾਨ ਉਘਣ ਸੇ ।
ਆਨੇ ਆਨੇ ਬਾਛਾ ਮਾਰੀ ਨੋਕਸੇ ।
ਦੇਵਾਯ ਦਾਹਿਰ ਵਚਨਾ ਲੋ ਕਬੇਲ ।
ਮਾਰਾ ਜੀਵਨਾ ਜੋਖਮ ਹੈ ।
ਪਾਣ ਹੁਂ ਤਮਾਰੁ ਆ ਜੁਣਾ ਗਡਨੋ ਦੀਵਾਨ ਨੇ ਉਲਾਵਾਦੀ ।
ਮਾਰੁ ਵੇਨ ਸੇ ।
ਆਣ ਤੇ ਦਾਡੇ ਆ ਬੈ ਜੈਤਾ ਆਟਲੁ ਕੈਂ ਪੁਤਾਨਾ ਪੇਟਮਾ ਕਟਾਰ ਗਾਲੀ ਨੀ ਮਰੀਜੀ ਨੀ ਦੇਵਾਯ ਦਾਹਿਰ ਏਟਲੁ ਭੁਲਾਕ ਵੇਨ ਹੋਂ ਕਰੀਉ ।
ਅਣ ਤੇ ਦੀ ਆ ਜੁਣਾ ਗਣ ਨੀ ਭੁਂ ਗਣ ਸੁ ਕਿਆ ਸੇ ।
ਏ ਕਾਲੇ ਉਠੇ ਆ ਬਾਛਾ ਨ ਘਣ ਹੁਗਵਾਨੁ ਇਨਾਮ ਗਾਡ ਸੇ ।
ਏ ਲਾਲਚਿ ਮਾਕ ਦਾ ਜੋਂ ਭੁਲੀ ਜੋਂ ਤੋ ।
ਏ ਦੁਣਜੁਣਾ ਗਣ ਨੀ ਭੁਂ ਲੈ ਜਾਯੇ ।
ਆਵਲ਼ਿਆ ।
ਏ ਦਾਡੇ ਆ ਬੈ ਬੁਲੀ ਗੁਂ ਮਰੀ ਏਟਲਾ ਮਾਟੇ ਜੋਂ ਸੁ ।
ਪੁਤਾਨੀ ਪਤਦੀ ਨੇ ਵਾਤ ਕਰੀ ਸੇ ।
ਆਵਲ਼ਾ ਜੀਵਨਾ ਜੁਖਮਾ ਯਾਨੁ ਘਣ ਨੇ ਹਾਚਵਾਨੋ ਸੇ ਭਾਵੋਲ਼ਿਆ ਵਗਾਣ ਜੇ ।
ਇਮਤਰਤ ਗਰਤ ਥੁਡੋ ਸ਼ਮਾਈ ਵਿਤੀ ਜੋ ।
ਹੈ ਹੈ ।
ਆ ਘੋਈ ਜੋ ਬਾਲਕਾ ਪਾਯਾਯੋ ਇਟਲਾ ਏ ਦੀਵਾਯਦ ਜਰਾ ਲਵੀਜਾ ਭਾਵੋਲ਼ਿਆ ਵਗਾਣ ਜੇ ।
ਪਰਭੁ ।
ਗੋਈ ਤਾ ਪਾਵਰਿਆ ਆ ਦੀਵਾਯਦ ਆਹੀਰ ਨੇ ਏਕ ਦੀਕਰੋ ਤੋਨ ਬੀਜੋ ਆਵੇ ਨਵਗਾਣ ਬੇ ਹਰਖਾਜ ।
ਏਟਲੇ ਆ ਨਵਗਾਣ ਜੋ ਬਾਲਕਾਪਾ ਆਯੋ ਆਨੇ ਰਾਜਾ ਨੇ ਵਾਤਕਰੀ ਬਾਚਾਨੇ ਗਾਇ ਮੋਟੋ ਥਾਇ ਸੇ ।
ਇਟਲੇ ਇਨੇ ਤ੍ਯਾਂ ਤੇਡਾਯੋ ਇਟਲੇ ਇਨਾ ਮਾਟੇ ਆ ਦੀਵਾਯੇ ਦਾਹੀਰ ਪੋਤਾਨੋ ਸੋਕਰੋ ਆਲੀ ਆਨ ਨਵਗਾਣ ਜੀਵਾਡੇ ਉਤੋ ।
ਆਵਾ ਬਾਪਾ ਏ ਜੁਨਾਗਣ ਨੇ ਖੁਡਿਆ ਲੇ ਕੁਆਮ ਕਰਿਆਂ ਸੇ ।
ਨ ਜੁਨਾਗਣ ਨੋ ਵਨ ਸੇ ਰਾਇ ਸੋ ਪਵੋਲ਼ਿ ਆਵਗਾਣ ਜੇ ।
ਆਵੇਡੀ ਨੋ ਮੁਲਨਾਰੋ ਟੇ ਟੋਡਾ ਚੋਕਡੀ ਤੁਫਾਨ ਗੀਰੀ ਬਾਵੋ ਸੇ ।
ਚੋਕਡੀ ਯੋਂ ਮੁਲੀ ਵਾਡਾ ਗੁਗਾਣੀ ।
ਪਰਭਨ ਯਵਾਡੋ ਸੇ ਪਵੋਲ਼ਿ ਆਵਗਾਣ ਜੇ ।
ਆਜ ਦੇਟਲਾਵਾਲ਼ੋ ਵਡੇਇਨੋ ਜੋਇਤੋ ਪਵੋਲ਼ਿ ਹੋਸ ।
ਆਕੇ ਸੇਟ ਨਾ ਬਨਾਵਨਾਰਾ ਭੋਲ਼ਾ ਤੀ ।
ਦੀਵਰਾਜ ਯਾਲ ਸੇ ਪਵੋਲ਼ਿ ਆਵਗਾਣ ਜੇ ।
ਅਂਬਲੀ ਵਾਡਾ ਗੁਗਾਣੀ ਪਰਭੇ ।
ਟੀਂਟੁਲਾ ਨਾ ਜੁਹਾਜੀ ਠਾਕੋਰ ਸੀਵਾ ਕਰਸ ।
ਆ ਡੈਰਾਨ ਭੋਗਵਾਣ ਸੁਖੀ ਰਾਖ ਪਵੋਲ਼ਿ ਆਵਗਾਣ ਜੇ ।