Από το βράδυ ως το πρωί δική μου είναι η ζωή
κι όλον τον κόσμο χατακτώ, δίνω ουζάκι σαν ρουφό.
Όλος ο κόσμος είναι θύμα μου σαν έχω ούζο και μεθάω
κι οι πολίτσμάνοι όταν θα με δουν με λανιά μολάω.
Ουζοταχής γίνεσαι ευθύς, βασιλιάς, δικτάτορας, θεός και κοσμοκράτορας
σαν το καλοκύς, πρεθεφρανθής κι όλα πια στον κόσμο ρόδινα θε να τα δεις.
Δική μου είναι η Ελλάς που στην κατάντια της γελάς
της λυπητώ να της ποδάρει που της το παίξανε στο ζάρι.
Εγώ θα γίνω πάντο κράτορας κι ο κόσμος τα χτιάν θα γίνει
ο ένας θα μανάβει τόσο βοντά κι ο άλλος θα τον σβήνει.
Ουζοταχής γίνεσαι ευθύς, βασιλιάς, δικτάτορας, θεός και κοσμοκράτορας
σαν το καλοκύς, πρεθεφρανθής κι όλα πια στον κόσμο ρόδινα θε να τα δεις.
Ουζοταχής γίνεσαι ευθύς, βασιλιάς, δικτάτορας, θεός και κοσμοκράτορας
σαν το καλοκύς, πρεθεφρανθής κι όλα πια στον κόσμο ρόδινα θε να τα δεις.