En mijn vader, mijn vader was altijd degene die mij bij ooms en tantes op de tafel zette, want Harry moest nu nodig een liedje zingen.
Als mijn vader dit had geweten, had hij stapelgek geworden.
En ik had hem best bij deze organisatie nog even om raad willen vragen, niet dat hij er verstand van had, maar dan had ik gezegd, papa!
Ik voel nog steeds het harde eelt, jouw hand die mijn kinderboot streelt.
Met jou op straat eerst te stappen, je leerde me tegen een ballen trappen.
En school en andere, mijn lelijk nakoninkrijpen, met mijn grote pa.
Want papa, ik mis je elke dag.
Papa!
Ik mis je zang en laag.
Papa!
Geef me een keer raad.
Ik ben je niet vergeten, ik moet zelf verder leven, ik hoop dat het morgen beter gaat.
Ja!
Doei erop, dat flinke knaap.
Je was trots.
Je was trots op me als een aap.
Maar toen ik met mijn meisje vrijde, krijgde er een breuk tussen ons beiden.
Herinnerde je aan vroeger tijd, maar daarover wilde jij niks kwijt.
Want papa, ik mis je elke dag.
Papa!
Ik mis je zang en laag.
Papa!
Geef me nog één keer raad.
Ik mis je zang en laag.
Ik ben je niet vergeten, ik moet zelf verder leven, ik hoop dat het morgen beter gaat.
Ja!
Verdien hier nu m'n eigen woon.
Ik hoop nog altijd op een zoon.
Die ik tot in eeuwig uit van wang.
Ik hoop echt nog op een zoon.



Uit de handen zal dragen
Maar ik hoop als hij op eigen benen staat
Zijn vader nog zal vragen om raad
Want papa, ik mis je elke dag
En papa, ik mis je zang en lach
En papa, geef me nog een keer af
En papa, ik ben je niet vergeten
Ik moet zelf verder leven
Ik hoop dat het morgen beter gaat
En papa, ik mis je elke dag
En papa, ik mis je zang en lach
En papa, geef me nog een keer af
Ik ben je niet vergeten
Ik moet zelf verder leven
Ik hoop dat het morgen beter gaat
En toen mijn vader
Toen mijn vader mij vroeg
Jongen, wat wil je worden?
Nou is het in deze tijd allemaal een maffe vraag
Op de vragen wat iemand wil worden
Want je kan niks meer worden
Want je kan nog wel één ding worden