ਦੀਪਕ ਵਰ ਮਾ ਚੀਡੀ ਆਡਾ
ਆਦ ਕਾਨੇ ਜਬ ਤੇ ਜਾਈ ਮਨੇ ਦੀਲ ਮੋ ਬਸਾ ਲੀ ਛੋਰੀ ਤੁ ਆਜਾ ਨੇ ਮੀਰ ਬ੍ਯਾਈ
ਟੇੰੀ ਸਾਦਗੀ ਛੋਰੀ ਮੇਰ ਦੀਲ ਮੇ ਉਤਰ ਗੈ ਖੋਯਾ ਖੋਯਾ ਥਾ ਮੇ ਜਿਦਗੀ ਸੁਦਰ ਗੈ
ਤੇਰੀ ਸਾਰਬੀ ਗੀ ਛੋਰੀ ਮੇਰ ਦੀਲ ਮੈ ਉਤਰ ਗੈ ਖੋਯਾ ਖੋਯਾ ਥਾ ਮੇ ਮੇਰ ਜੀਂਦਗੀ ਸੁਝਰ ਗੈ
ਤੇਰੀ ਗੇਲੀ ਚਾਲੂ ਜਬ ਮੈ ਬਣਕੈ ਪਰਛਾਈ ਮੇਨੇ ਓਰ ਪਸਂਦ ਨਾ ਆਈ ਆਖ਼ਾਨੇ ਜਬ ਤੇ ਚਾਈ ਮੇਨੇ ਦੀਲ ਮੈ ਬਸਾਲੀ ਛੋਰੀ ਤੁ ਆਜਾ ਨੇ ਮੀਰ ਬ੍ਯਾਈ
ਤੇਰਾ ਮੁਖਡਾ ਯੋ ਛੋਰੀ ਕੀਤਨਾ ਹੰਸੀਨ ਸੈ ਏਕ ਤੇਰੇ ਮੈ ਛੋਰਾ ਯਾ ਬੋਲਿ ਮੈ ਲੀਨ ਸੈ
ਤੇਰਾ ਮੁਖਡਾ ਯੋ ਛੋਰਿ ਕੀਤਨਾ ਹਾਸੀਨ ਸੈ
ਦੇਖ ਦੇਰੇ ਮੈ ਛੋਰਾ ਯਾ ਭੋਡੇ ਮੈ ਲੀਨ ਸੇ
ਨਾ ਲਾਕੇ ਟੋਕਤੀ ਰੈ ਮਾ ਡੋਰਾ ਬਣਵਾ ਲੇਆਈ
ਮਨੇ ਓਰ ਪੱਸਂਦ ਨਾ ਆਈ ਆਕਿਆਨੇ ਜਬ ਤੇ ਚਾਈ
ਮਨੇ ਦੀਲਮ ਬੱਸਾਲੇ ਛੋਰੀ ਤੁ ਆਜਾ ਨੇ ਮੀਰ ਬਿਆਈ
ਕਾਲਾ ਕਾਲਾ ਸੂਟ ਤੇਰਾ ਗਣ ਚੂਨੀ ਬੀਜਾ ਚਰੀ
ਤੁ ਲਾਗ ਗੈ ਘਣੀ ਪਿਆਰੀ ਜਨੂ ਮੇਰੀ ਰੈ ਕਚਰੀ
ਕਾਲਾ ਕਾਲਾ ਸੂਟ ਤੇਰਾ ਗਣ ਚੂਨੀ ਬੀਜਾ ਚਰੀ
ਤੁ ਲਾਗ ਕੈ ਸੇ ਪਿਆਰੀ ਮੇਰੀ ਰੈ ਕਚਰੀ
ਚੀਡੀ ਆਲਾ ਗੇਲ ਤੇਰੀ ਫੇਰ ਤੁ ਕਿਆ ਨੇ ਖਾਈ
ਮੇਨੇ ਓਰ ਪੁਸਂਦ ਨਾ ਆਈ ਆਖਿਆ ਨੇ ਜਬ ਤੇ ਚਾਈ
ਮੇਨੇ ਦੀਲ ਮੁਂ ਬਸਾ ਲੇ ਛੋਰੀ ਕੁਂ ਆਜਾ ਨੇ ਮੀਰ ਬ੍ਯਾਈ
ਏਚ ਵਕੀਰਾ
ਮੇਨੇ ਦੀਲ ਮੁਂ ਬ੍ਯਾਈ