เพลือใจไปพร้อม จึงง้อม
เสียดายที่เกิดมาจน สู้ทนฟังคําเยอะมา
เสียดเสียดิ้นแทงในใจ พลากใสให้ไปใกล้ตา
ข้ามีก็เพียงดอกยา เจ้าดอกฟ้างามเด่น
รักจริงจากพี่ชาว
ชาวดิน อยู่พิน จึงมองไม่เห็น
เชิญชมชาวฟ้า ใช้เงินพลาชาวเย็น
เจ้าเคลิ้มเดินเล่น รองรักเส้นกันกล้า
สักวันเจ้าคง คิดถึงพี่
คิดถึงรักเก่าเรามี เจ้าผลี
เลือนลมสมอุลา
ปลอดรักกันเพียงล้ําพัง ต่างหวังกันเพียงชีวา
สี่ปีไม่มีคุณค่า
วาสนาพี่ต่ํา
คิดหาคนช่วยปลอบใจ
นี่ฉะนัยแผลใจลุกลาม
รักต้องติดลบ เมื่อได้พบคนงาม
ปวดใจเช้าคํา ควรรักรําก่อนคง
สักวันเจ้าคงคิดถึงพี่
คิดถึงรักเก่าเรา
มีเจ้าพลี
เลื่อนรมซมอุรา
ปลอดรักกันเพียงลําพัง
ต่างหวังกันเพียงชีวา
สี่ปีไม่มีคุณค่า
วาสนาพี่ต่ํา
คิดหาคนช่วยปลอบใจ
นี่ฉะนัยแผลใจลุกลาม
รักต้องติดลบ เมื่อได้พบคนงาม
ปวดใจเช้าคํา
ควรรักรําก่อนคง
*