Ашылмай тұрман қабарым, жабыр қауының мақ жаңарым
Қалайсың сұлмай қабылдап, кел өзім емдей баланың
Олымнан ұстағайдайық, қаралап түннің қалманың
Тұрағында жауын аспангыр күрреді
Мені жұп ататын, сенің күлкін өтті
Сенің мен жарық болған айнауын аптасы қарамды
Құнғылге сауық мұңғай, жүрегің жалғыс мұңғайды
Сен сенің амаған жүрегің әлітті сен сұрлайды
Сұрлайды, түнім таппай ғылайды
Ашылмай тұрман қабарым, жабыр қауының мақ жаңарын
Қалайсың сұлмай қабылдап, кел өзім емдей баланың
Қолымнан ұста ғайдайық, қаралап түндің қаланың
Қаланың
Ашылмай тұрман қабарым, жабыр қауының мақ жаңарын
Қалайсың сұлмай қабылдап, кел өзім емдей баланың
Қолымнан ұста ғайдайық, қаралап түндің қаланың
Қаланың
Сенің сүйген бұл жүрегті түнім таппай жылайды
Мазағаш күндістіңнің қайта-қайта сұрайды
Сұрайды, басайын алып құлайды, сағанғанна ұнайды
Өзіңгін өзің қаласың таппай түнім, қайтаруға жүрегінде батпай түнім
Есіңе аласың тағы сағынасы мені де білсенде менімен таңатпай түнім
Жоқпың қасыңды өзіңді қорға, жабызып отырабелмей қалам тұрда
Өзіңді қорға, тәніңді сақта, қалғын келмесі жаман атаққа, болды тоқтат
Ашылмай тұрма қабан, жамыр қаулыма, жанарым қалайсың солай қабылдап
Келі өзім емдей қаламын, қолымнан ұста ғайдайық қаралап түндің қаланын, қаланын
Ашылмай тұрма қабан, жамыр қаулыма, жанарым қалайсың солай қабылдап
Келі өзім емдей қаламын, қолымнан ұста ғайдайық қаралап түндің қаланын, қаланын