Είναι κόκκινος αλέμα σαν ανοίγει το πρωί
κι η δροσούλα δεν τ' αγγίζει από φόβο που καεί
Ανοιχτό το μεσημέρι σαν κοράνι, σαν παιδί
και στα τζάνια μαγεμένος κι εδώ ήλιος να το δει
Άσπρου γίνεται εκείν' άσπρο κοχυλάκι του γιαλού
σαν η πόρφη μαϊμέρα στις βιολέπες του νερού
Κι όταν πιάσει η μανή νύχτα τη φλογέλα τη γλυκιά
κι όταν αστέρια αλλάξουν θέσεις του ουρανού την απλωσιά
Πριν τελειώσει το τραγούδι κι ο αγέρας κοιμηθεί
μέσα στο βαθύ σκοτάδι σιγά να φαμαραθεί
Λα, λα, λα, λα, λα...