ਕੇਮੇ ਕੁਪੈਲੀ ਆ ਜਾਟ ਅਪਣੀ ਨਾਵ ਦੀ ਨੂ ਅਪਣੇ ਦੇਲ ਦੇ ਜੀਜ਼ਬਾਦ ਦੇਸਦੇ
ਰਾਬਲ ਤੇ ਰਾਉਣ ਦਾਂ ਵਾਰੇ ਗੀ ਹੋ ਤੇਰੀ ਮੇਰੀ ਯਾਰੀ ਰਕਾਣ ਨੇ
ਨੀ ਤੁ ਰਖੇ ਸਲਵਾਰ ਦੇ ਪਠਾਣੀ ਪੋਂਚੇ ਨੀ ਗਬਰੂ ਬੀ ਪੋਂਦਾ ਯਾ ਪਠਾਣੀ ਕੋਡ਼ਤੇ
ਜ਼ਤੇ ਖਾਡ ਜਾਂਦਾ ਕੁਡੇ ਤੇਰੇ ਆਡਾ ਨੀ ਤੇਰੇ ਸ਼ੈਰ ਦੇ ਲਗਾਡੇ ਉਤੋ ਹੁਂਦੇ ਤੋਰਦੀ
ਚਾਟ ਵਾਲਾ ਮੋਤ ਨਾ ਕੋਈ ਖੈਕੇ ਲਙਗੇ ਨੀ ਹੋ ਆਪਣੇ ਆਸੂਲਾਂ ਤੇ ਜਿਆਂਦਾ ਗਬਰੂ ਭਰਕ ਨੀ ਪੈਂਦਾ ਕੀ ਕੋਈ ਖੈਕੇ ਲਙਗੇ ਨੀ
ਆਤੇ ਉਨਾ ਨਾਲ ਪੋਗਦੇ ਆਪਾਈ ਚਾਰੇ ਨੀ ਚੋ ਪੋਂਦੇ ਆਲੀ ਕੁਡੇ ਖਾਕੀ ਬਾਰਦੀ ਹੋ ਤੇਰੀ ਮੇਰੀ
ਹੋ ਤੇਰੇ ਸ਼ਾਇਰ ਦੀ ਮਡੀਰ ਸਰ ਚਡੇ ਆਨੀ ਗਬਰੂ ਜਵਾਨੀ ਬਾਣਕੇ ਹੇ ਗਾਣਾ ਜਾਕਦਾ ਜੋ ਕਲਾ ਕਲਾ ਆਉਣਾ ਯਾਂ ਆਹੁ ਗਾਂ ਤੁਫਾਨੀ ਬਾਣਕੇ ਹੇ ਲੀਖੇ
ਗਬਰੂ ਦੇ ਬੋਲ ਬੀਲੋ ਆਚ ਦੀ ਮਡੀਰ ਲੈਕ ਤਰਾਂ ਬੀਚ ਜਾਕੇ ਪਡਦੀ
ਹੋ ਤੇਰੀ ਮੇਰੀ ਆਰੀ ਰਕਾਨੇ ਰਭਲ ਤੇ ਰੋਨ ਦਾਂ ਵਰਗੀ ਹੋ ਤੇਰੀ ਮੇਰੀ ਆਰੀ ਰਕਾਨੇ
ਰਭਲ ਤੇ ਰੋਂ ਦਾਂ ਵਾਰੀ ਗੀ ਹੋ ਤੇਰੀ ਮੇਰੀ ਯਾਰੀ ਰਕਾਨੇ
ਓ ਪਿਆਰ ਬਟੇ ਪਿਆਰ ਕੁਡੇ ਮੇਲਦਾ ਸਾਡੇ ਪੁਰੇ ਹਲਕੇ ਚੇਨੀ
ਤਾ ਹੀਂਬ ਗੈਰਤ ਦਾ ਇਕ ਵੀ ਨਾ ਗਾਣ ਤੇਰੇ ਆਲਟੀ ਫਾਜਲ ਕੇ ਚੇਨੀ
ਤੁ ਸਾਰੇ ਕੇਂਦੇ ਮੇਰੀ ਆਖ ਪੁਰੀ ਬੈਲੀਆ ਜੀ ਇਕ ਦੁਹੀਆ ਜੋ ਬੀਚੋ ਪਿਆਰ ਪਰਗੀ ਹੋ ਤੇਰੀ ਮੇਰੀ
ਤੇਰੀ ਮੇਰੀ ਆਰੀ ਰਕਾਨੀ ਰਬਲ ਤੇਰਾਂ ਦਾਂ ਵਾਰਗੀ ਹੋ ਤੇਰੀ ਮੇਰੀ ਆਰੀ ਰਕਾਨੀ