ਦੀਲ ਚੋਂ ਮੇਰੀ ਆਦ ਪੁਲਾਕੇ
ਤੇ ਦੀਲ ਲਾਲੇਆ ਵੀਚ ਪਰਦੇਸਾ
ਲੋਕੀ ਈਦ ਦਾ ਚੰਨ ਪੈਵੇਂਦੇ
ਤੇ ਮੇ ਰਾਮਾ ਤੇਰੀਆ ਵੀਖਾਂ
ਗੈਲ ਵੀਚ ਇਸਿਕ ਦੀ ਕਫਨੀ ਪਾਕੇ
ਤੇ ਮੇ ਅਗ ਹੀਜਰ ਦੀ ਸੇ ਕਾਂ
ਖਬਰੇ ਤੇਰਾ ਪਿਆਰ ਨੀ ਨਾ ਸਰ
ਤੇ ਵੀਚ ਲੀਖਿਆ ਮੇ ਰਿਆ ਲੇਖਾਂ
ਮੁਲਵੀਕ ਦਾ ਮਲਾਕ ਲੀਆ
ਤੇ ਕੋਰੇ ਕੇ ਸੁਮਰ ਨੀ ਨੇ ਤੇ ਨੁ ਰਾਮਾ ਵੀਚ ਰੋਖ ਲੀਆ
ਨਾ ਮੇ ਕਪਡੇ ਭੀ ਨੀ ਪਾਣੇ ਨਾ ਮੇ ਦੀ ਹਤਾ ਤੇ ਲਾਣੀ ਏ
ਨੋਖ ਹੰ਼ ਮੀਲਨ ਯਾਰਨ ਅਸਰ ਰੋਰ ਈਦ ਮਨਾਣੀ ਏ
ਨਾ ਮੇ ਕਪਡੇ ਭੀ ਨੀ ਪਾਣੇ ਨਾ ਮੇ ਦੀ ਹਤਾ ਤੇ ਲਾਣੀ ਏ
ਨੋਖ ਹੰ਼ ਮੀਲਨ ਯਾਰਨ ਅਸਰ ਰੋਰ ਈਦ ਮਨਾਣੀ ਏ
ਨਾ ਮੇ ਕਪਡੇ ਭੀ ਨੀ ਪਾਣੇ
ਨੋਖ ਹੰ਼ ਮੀਲਨ ਯੈ ਦੀ ਮਨਾਣੀ ਏ
ਤੁਨ ਆਸੀ ਰੁਸੇ ਮਨ ਜਾਂਦੇ ਜੇ ਦੋ ਚਣ ਈਦ ਦਾ ਚਡ਼ ਦਾਏ
ਜਿਡਾ ਈਦ ਦੇ ਦੀਨ ਨਾ ਮਾਬ ਕਰੇ ਓਨੁ ਰਭਵੀ ਮਾਫ ਨਾ ਕਰਦਾਏ
ਕੀ ਹੋਯਾ ਜੇ ਤੁਨ ਛੋਡ ਗੇਓ ਪਰ ਅਸਾਂ ਤੇ ਕੋਡ ਮੀਬਾਣੀ ਏ ਲੋਕਾ ਹੰ਼ ਹੰ਼ ਮੀਲਨ ਯਾਰਾਣੋ ਹੰ਼ ਰੋ ਰੋ ਈਦ ਮਨਾਣੀ ਏ ਨਾਵੇ ਕਪਡੇ ਵੀ ਨੀ ਪਾਣੇ
ਜੀ ਨਾਦੇ ਸਜਣ ਕਰ ਹੋਂ ਮੀਤੀਆਂ ਛੀਰਾਂ ਬਣ ਦੇ ਨੇ
ਜੀ ਨਾਦੇ ਸਜਣ ਕਰ ਹੋਂ ਮੀਤੀਆਂ ਛੀਰਾਂ ਬਣ ਦੇ ਨੇ
ਜੀ ਨਾਦੇ ਤੂਰ ਪਰਦੇਸ ਗੈ ਪੈ ਨਾਗ ਦੀਲਾਂ ਨੂ ਡੈਂਗ ਦੇ ਨੇ
ਨਾਂ ਗੈਜੀਰੇ ਪਾਣੇ ਬਾਂਬੀ ਨਾਂ ਬਾਲਾਂ ਚੀਕਂਗੀ ਵਾਣੀ ਯੇ
ਨਾਂ ਕਾਂ ਸਹਾਚ ਮੀਲ ਨਾਂ ਯਾਰਾਂ ਨੂ ਅਸਰੋਰੋ ਇਦ ਮਨਾਣੀ ਯੇ ਨਾਂ ਵੇ ਕਪਡੇ ਵੀ ਨੀ ਪਾਣੇ
ਪਰਦੇਸ਼ੀ ਨਲ ਪਿਆਰ ਨਾ ਕਰਨਾ ਇੇ ਜਗ ਸਾਰਾ ਕੇਂਦਾ ਇੇ
ਪਰਦੇਸ਼ੀ ਨਲ ਪਿਆਰ ਨਾ ਕਰਨਾ ਇੇ ਜਗ ਸਾਰਾ ਕੇਂਦਾ ਇੇ
ਦੀਨ ਲਂਗ ਦੇ ਨੇ ਰੋ ਰੋ ਕੇ ਰਾਤਾ ਨੂ ਜਾਗਨਾ ਪੇਂਦਾ ਇੇ
ਨੈ ਵੀਚ ਸੁਂਦਰਾ ਮੀਲ ਸਕਦਾ ਏਰੀ ਪੁਠਿਆਚ ਜੀਨਾ ਪਾਨੀ ਏ
ਰੋਕ ਹਾਚ ਹਾਚ ਮੀਲਨਾ ਯਾਰਾ ਨੂ ਤੋ ਸਰੋ ਰੋ ਈਦ ਮਨਾਨੀ ਏ ਨੋ ਮੇ ਕਪਡੇ ਲੀ ਲੀ ਪਾਨੇ
ਜੀ ਤੇ ਵੀ ਵੱਸੇ ਫੁਸ਼ੁ ਵੱਸੇ ਤੀਨ ਰਾਦ ਦੁਆਮਾ ਕਰਨੀ ਆਂ
ਜੀ ਤੇ ਵੀ ਵੱਸੇ ਫੁਸ਼ੁ ਵੱਸੇ ਤੀਨ ਰਾਦ ਦੁਆਮਾ ਕਰਨੀ ਆਂ
ਤੇ ਰੀ ਆ ਸੋਚਾ ਤੋਚ ਤੋਚ ਕੇ ਜੀ ਨੀ ਆ ਕਡੇ ਮਰਨੀ ਆਂ
ਮੇਰਾ ਭੁਤ ਦੇ ਜਾਨਾ ਕਬਰਾਨੁ ਪਰ ਰੂਨ ਆ ਸਰਵਲ ਜਾਨੀ ਏ
ਦੁਕ ਹਸ ਹਸ ਮੀਲਨਾ ਯਾਰਾਨੁ ਸਰ ਰੋ ਰੋ ਈਦ ਮਨਾਨੀ ਏ
ਨੋ ਮੇ ਕਬਡੇ ਵੀ ਨੀ ਪਾਨੇ ਨੋ ਮੇ ਦੀ ਹਤਾਂ ਥੇ ਲਾਨੀ ਏ
ਦੁਕ ਹਸ ਹਸ ਮੀਲਨਾ ਯਾਰਾਨੁ ਸਰ ਰੋ ਰੋ ਈਦ ਮਨਾਨੀ ਏ
ਨੋ ਮੇ ਕਬਡੇ ਵੀ ਨੀ ਪਾਨੇ