ਤੀਲਾਂਗ ਮਹਲਾ ਨੋਮਾ ਕਾਫੀ ਇਕ ਓ ਅਂਕਾਰ ਸਤ ਗੁਰੁ ਪਰਸਾਦ ਚੇਤਨਾ ਹੈ ਤੋ ਚੇਤਲੇ ਨੀਸ ਦੀਨ ਮੈ ਪਰਾਣੀ ਸਿਨੀ ਸਿਨ ਆਉਦ ਬੇ ਹਾਤ ਹੈ ਫੂਟੇ ਕਾਟ �
ਜੇਓ ਪਾਨੀ ਰਹਾਓ ਹਰ ਗੁਣ ਕਾਹੇ ਨਾ ਗਾਬ ਹੀ ਮੂਰਕ ਅਗਿਆਨਾ ਚੂਠੇ ਲਾਲ ਚੇ ਲਾਗ ਕੈ ਨਾ ਮਰਨ ਪੁਸਾਨਾ ਅਜੁਹੂ ਕਾਸ਼ ਬਿਗਰੇਓ ਨਹੀ ਜੋ ਪਰਾਬ ਗੁਣ
ਹੇਤ ਜਾ ਸਿਓ ਕੀਨਾ ਜੀ ਓ ਸ਼ੂਟੇ ਓ ਜਬ ਦੇਹ ਤੇ ਡਾਰ ਅਗਨ ਮੈ ਦੀਨਾ ਜੀਵਤ ਲਾਬ ਯੋ ਹਾਰ ਹੈ ਜਗ ਕੋ ਤੁਮ ਜਾਨੋ ਨਾਨਕ ਹਰ ਗੁਣ ਗਾਏ ਲੇ ਸਬ ਸੁਫ ਨ�
ਗੁਸਮਾ ਨੋ ਤੇ ਲਂਗ ਮੈਲਾ ਨੋ ਮਾ ਹਰ ਜੈ ਸਰੇ ਮਨਾ ਗਾਏ ਲੇ ਜੋ ਸਂਗੀ ਹੈ ਤੇਰੋ ਆਸਰ ਬੀਤੀ ਓ ਜਾਤ ਹੈ ਕੈ ਹੋ ਮਾਨ ਲੇ ਮੀਰੋ ਰਹਾਓ ਸਂਪਤ ਰਥ ਤ�
ਸੋ ਸੁਨਰੇ ਪਹਾਈ ਨਾਨਕ ਕੈਤ ਪੁਕਾਰ ਕੈ ਗਹੋ ਪਰਬ ਸਰਨਾਈ ਤੇ ਲਂਗ ਬਾਣੀ ਭਗਤਾਂ ਕੀ ਕਵੀਰ ਜੀ ਇਕ ਓ ਅਂਕਾਰ ਸਤ ਗੁਰ ਪਰਸਾਦ
ਬੇਦ ਕਤੇਵ ਅਫ਼ਤਰਾ ਪਹਾਈ ਦੀਲ ਕਾ ਫੀਕਰ ਨਾ ਜਾਏ ਟੁਕ ਦਮ ਕਰਾਰੀ ਜੋ ਕਰੋ ਹਾਜਰ ਹਜੂਰ ਖੁਦਾਏ
ਬਨਦੇ ਖੋਜ ਦੀਲ ਹਰ ਰੋਜ ਨਾ ਫਿਰ ਪਰੈਸ਼ਾਨੀ ਮਾ ਹੇ ਏਹ ਜੋ ਦੁਨੀਆ ਸੇਹਰ ਮੇਲਾ ਦੱਸਤਗੀਰੀ ਨਾ ਹੇ
ਰਹਾਵ ਦ੍ਰੋਗ ਪਡ ਪਡ ਖੁਸੀ ਹੋਏ ਬੇ ਖਵਰ ਬਾਦ ਬਕਾ ਹੇ ਹਕ ਸਚ ਖਾਲਕ ਖਲਕ ਮੇਆਨੇ ਸੇਆਮ ਮੂਰਤ ਨਾ ਹੇ ਅਸਮਾਨ ਮੇਆਨੇ ਲਹਂਗ ਦਰੀਆ ਗੁਸਲ ਕਰ ਦਨਬ�
ਬੂਦ ਕਰ ਫਕਰ ਦਾਇਮ ਲਾਏ ਚੈ਷ਮੇ ਜਹਤਾਂ ਮੋਜੂਦ ਅਲਾ ਪਾਕਂ ਪਾਕ ਹੈ ਸ਼ਕ ਕਰੋਂ ਜੇ ਦੂਸਰ ਹੋਏ ਕਬੀਰ ਕਰਮ ਕਰੀਮ ਕਾ ਓ ਕਰੈ ਜਾਨ ਨੇ ਸੋਏ ਨਾਮ ਦੇ�
ਦੇ ਲੇ ਏਕ ਤੁਂ ਦੇਗਰ ਕੋ ਨੇ ਤੁਂ ਦਾਨਾ ਤੁਂ ਬੀਨਾ ਮੈ ਬੀਚਾਰ ਕਿਆ ਕਰੀਂ ਨਾਮ ਮੇ ਚੇ ਸੁਆਮੀ ਬਕੁਸ਼ਾਂ ਦੁ ਤੁਂ ਹਰੀਂ
ਹਲਨੇ ਜਾਰਾ ਹਲਨੇ ਜਾਰਾ ਖੁਸ਼ ਖਬਰੀ ਬਲ ਬਲ ਜਾਉਂ ਹੋ ਬਲ ਬਲ ਜਾਉਂ ਨੀਕੀ ਤੇਰੀ ਬੀਗਾਰੀ ਆਲੇ ਤੇਰਾ ਨਾਉ ਰਹਾਉ
ਕੁਝਾ ਯਾਮਦ ਕੁਝਾ ਰਹਤੀ ਕੁਝਾ ਮੇਰ ਬੀ ਦੁਆਰ ਕਾ ਨਗਡੀ ਰਾਸ ਵੀ ਗੋਈ ਖੁਵ ਤੇਰੀ ਪਗਰੀ ਮੀਠੇ ਤੇਰੇ ਬੋਲ ਦੁਆਰ ਕਾ ਨਗਡੀ ਕਾਹੇ ਕੇ ਮਗੋਲ
ਚੇਨਦੀ ਹਜਾਰ ਆਲਮ ਏਕ ਲਖਾਨਾ ਹਮ ਚੀਨੀ ਪਾਤ੍ਛਾ ਸਾਵ ਲੇਵਰਨਾ ਅਸਪਤ ਗਜਪਤ ਨਰਾ ਨਰੇਂਦ ਨਾਮੇ ਕੇ ਸਵਾਮੀ ਮੀਰ ਮੁਕਨਦ ਏਕ ਓ ਅਂਕਾਰ ਸਤ ਨਾਮ ਕਰਤਾ
ਤਾਵ ਦੂਦੇ ਕੋਜਾਵੋ ਦੂਦ ਕਰਮ ਫੁਨ ਸੁਰਤ ਸਮਾਯਨ ਹੋਈ ਨਿਰਾਸ ਜਮਾਵੋ
ਜਪੋਤਾ ਏਕ ਕੋਨਾ ਮਾ ਅਵਰ ਨਿਰਾ ਫੁਲਕਾ ਮਾ ਰਹਾਓ
ਏਮਨ ਇਟੀ ਹਾਤ ਕਰੋ ਫੁਨ ਨੇਤਰਾ ਉ ਨੀਦ ਨਾ ਆਵੈ
ਰਸਨਾ ਨਾਮ ਜਪੋਤਾ ਮਥੀਏ ਇਨਵਿਦ ਅਮਰਤ ਪਾਬੁ
ਮਨ ਸਮਪਟ ਜਿਤ ਸਤ ਸਰ ਨਾਵਨ ਪਾਵਨ ਪਾਤੀ ਤਿਰਿਪਤ ਕਰੇ
ਪੂਝਾ ਪਰਾਣ ਸੇਵਕ ਜੇ ਸੇਵੇ ਇਨਵਿਦ ਸਾਇਬ ਰਵਤ ਰਹੇ
ਕੈਂਦੇ ਕੈਂ ਕੈਂ ਕੈਂ ਜਾਵੇ ਤੁਮ ਸਰੇ ਵਰਨਾ ਕੋਈ
ਪਗਤ ਹੀਣ ਨਾਨਕ ਜਨ ਜਮਪੈ ਹੋਂ ਸਾ ਲਾ ਹੀ ਸਚਾ ਸੁਈ
ਸੁਹੀ ਮੈਲਾ ਪੇਲਾ ਕਰ ਦੂਜਾ ਏਕ ਓ ਅਂਕਾਰ ਸਤ ਗੁਰੁ ਪਰਸਾਦ
ਅਨ੍ਤਰ ਬਸੇ ਨ ਬਾਹਰ ਜਾਏ ਅਮੀਰਤ ਸੋਡ ਕਾਹੇ ਵੀਖਾਏ
ਐਸਾ ਗਿਆਨ ਜਪੋ ਮਨ ਮੇਰੇ ਹੋਵੋ ਚਾਕਰ ਸਾਚੇ ਕੇਰੇ
ਰਾਹਾਓ ਗਿਆਨ ਤਿਆਨ ਸਭ ਕੋਈ ਰਵੇ ਬਾਂਦਨ ਬਾਂਦੇ ਆ ਸਭ ਜਗ ਪਵੇ
ਸੇਵਾ ਕਰੇ ਸੋਚਾਕਰ ਹੋਏ ਜਲਤਲ ਮੈਂ ਅਲਰਬ ਰਹੇ ਆ ਸੋਏ
ਹਮ ਨੇਹੀ ਚੇਂਗੇ ਬੁਰਾ ਨੇਹੀ ਕੋਏ ਪਰਣਵਤ ਨਾਨ ਕਤਾਰੇ ਸੋਏ
ਸੋਹੀ ਮੈਲਾ ਪੇਲਾ ਕਰੇ ਸੇਮਾ ਇਕ ਓ ਅਂਕਾਰ ਸਾਤ ਗੁਰੁ ਪਰਸਾਧ
ਉਜਲ ਕੈ ਹਾਂ ਚਿਲਕਣਾ ਕੋਟੇ ਮਕਾਲਣੀ ਮਾਸ ਤੋਤੀਆਂ ਜੋਠਨਾ ਉਤਰੇ ਜੇ ਸੋਤੋ ਮਾਂ ਤੇਸ
ਸੈਜਣ ਸੇਇ ਨਾਲ ਮੈ ਚਲਦੇਆ ਨਾਲ ਚਲਾਨ ਜੇਥੇ ਲੇਖਾ ਮਂਗੀ ਆਈ ਤੇਥੇ ਖਡੇ ਦੀਸਾਨ
ਮੈ ਤਨਹਾਨ ਅਂਦੁਲੇ ਪਾਰ ਉਠਾਯਾ ਡੂਗਰ ਬਾਟ ਬਹੁਤ ਅਖੀਂ ਲੋਡੀ ਨਾ ਲਹਾ ਹੋਂ ਚਾਡ ਲਙਾ ਕੇਤ
ਚਾਕਰੀਆਂ ਚਿਂਗੀਆਂ ਆਵਰ ਸੇਆਨ ਪੁਕੀਤ ਨਾਨਕ ਨਾਮ ਸਮਾਲ ਤੁਂ ਬਦਾ ਸੁਟੇਂ ਜੇਤ ਸੁਹੀ ਮੈਲਾ ਪੇਲਾ
ਜਾਪ ਤਾਪਕਾ ਬਂਦ ਬੇਡੁਲਾ ਜੇਤ ਲਙਾ ਬੇਲਾ ਨਾ ਸਰਬਰ ਨਾ ਉਛਲੇ ਐਸਾ ਪੁਂਤ ਸੁਹੀਲਾ
ਤੇਰਾ ਏਕੋ ਨਾਮ ਬਜੀ ਠਡਾ ਰਤਾ ਮੀਰਾ ਚੋਲਾ ਸਾਦਰਾ ਗਟੋਲਾ ਰਹਾਓ ਸਾਜਨ ਚਲੇ ਪੇਆਰੇਆ ਕੀਓ ਮੇਲਾ ਹੋਈ ਜੇ ਗੁਣ ਹੋਵੇ ਗਂਠਡੀਆ ਮੇਲਿਗਾ ਸੁਹੀ
ਮੇਲਾ ਪੇਲਾ ਜੇਨ ਕੋ ਪਹਣਡੇ ਪਹਾਓ ਤੇਨਾ ਸਭਾਰ ਸੀ ਸੂਖੀ ਕਰੇ ਪਸਾਓ ਦੂਖ ਵੀਸਾਰ ਸੀ ਸੈਸਾ ਮੂਲੇ ਨਾ ਹੇ ਸਰਪਰਤਾਰ ਸੀ ਤੇਨਾ ਮੀਲੇਆ ਗੁਰੇ
ਨਾ ਹੇ ਮੂਲੇ ਪੁਸ਼ ਤੇਸ ਸੂਟੇ ਤਾਕੇ ਬੋਲ ਸਾਹਿਵ ਨਦਰ ਜੇਸ ਕਲੇ ਆਣੇ ਆਬ ਜੇਸ ਨਹੀ ਦੂਜਾਮ ਤੇਕ ਵੋਏ ਟਾਵ ਸਾਰੇ ਸਾਜ ਜਾਨੇ ਸਭ ਸੋਏ ਨਾ ਉਨਾਨ
ਤੋਹੇ ਹਚਾ ਹੋਏ ਸੀ ਮੇਲੇ ਹਚੇ ਕਾ ਬੀਚਾਰ ਆਪ ਬਰਤਾਇ ਸੀ ਮਤ ਕੋ ਜਾਨੇ ਜਾਏ ਅਗਿਆ ਪਾਇ ਸੀ ਜੇਹੇ ਕਰਮ ਕਮਾਇ ਤੇਹਾ ਹੋਏ ਸੀ ਅਮਰੀਤ ਹਰਕਾ ਨਾਉ �
ਆਪ ਬਰਤਾਇ ਸੀ ਚਲੇ ਆਪ ਆਤ ਸੀ ਜਨਮ ਸੁਬਾਰ ਬਾਜਾ ਬਾਇ ਸੀ ਮਾਣਸ ਕਿਆ ਵੇਚਾਰਾ ਤੇਹੇ ਲੋਕ ਸੁਣਾਇ ਸੀ ਨਾਨਕ ਆਪ ਨੇ ਹਾਲ ਸਭ ਕੁਲਤਾਰ ਸੀ ਸੂਹੀ ਮ�
ਵੈ ਖਾਇ ਤਪੀਆ ਹੋ ਵੈ ਤਾਪ ਕਰੀ ਤੀਰਥ ਮਲ ਮਲ ਨਹਾਇ ਤੇਰਾ ਸਦਡਾ ਸੁਣੀ ਜੇ ਪਾਹੀ ਜੇ ਕੋ ਵੈ ਹੈਲਾਇ ਰਹਾਓ ਜੈਸਾ ਬੀ ਜੇ ਸੋਲੁਨੇ ਜੋ ਖਟੇ ਸ�
ਤੇਸੋ ਖਾਇ ਅਗੈ ਪੁਸਨਾ ਹੋ ਵੈ ਜੇ ਸਣ ਨੀਸ਼ਾਣੇ ਜਾਏ ਤੇਸੋ ਜੇਸਾ ਕਾਣੀਆ ਜੇਸੀ ਕਾਰ ਕਮਾਇ ਜੋ ਦਮ ਚਿਤਨਾਇ ਆਵੈ ਸੋ ਦਮ ਬੀਰਥਾ ਜਾਏ ਇਹੀ ਤਨ ਬ
ਜੋ ਗਨਾ ਡਂਡੇ ਜੋ ਗਨਾ ਪਸਮ ਚਡਾਈ ਏ ਜੋ ਗਨਾ ਮੁਂਦੀ ਮੂਡ ਮੁਂਡਾਈ ਏ ਜੋ ਗਨਾ ਸੀਂਗੀ ਵਾਈ ਏ
ਅਂਜਨ ਮਾਹੇ ਨਿਰਂਜਨ ਰਹੀ ਏ ਜੋਗ ਜੁਗਤ ਇਵ ਪਾਈ ਏ ਗਲਿ ਜੋਗ ਨਾ ਹੋਈ ਏਕ ਦ੍ਰੀ਷ਟ ਕਰ ਸਮਸਰ ਜਾਨੇ ਜੋਗੀ ਕਹੀ ਐ ਸੋਈ ਰਹਾਓ ਜੋਗ ਨਾ ਬਾਹਰ ਮਡੀ ਮ�
ਸਾਣੀ ਜੋਗ ਨਾ ਤਾਡੀ ਲਾਈ ਏ ਜੋਗ ਨਾ ਦੇਸ ਦੇ ਸਂਤਰ ਪਵੇ ਏ ਜੋਗ ਨਾ ਤੀਰਥ ਨਾ ਇਏ ਅਂਜਨ ਮਾਹੇ ਨਿਰਂਜਨ ਰਹੀ ਏ ਜੋਗ ਜੁਗਤ ਇਵ ਪਾਈ ਏ ਸਤਕੁਰ ਪੇਟ�
ਜੀਵਤੇਆ ਮਰ ਰਹੀ ਏ ਏਸਾ ਜੋਗ ਕਮਾਈ ਏ ਬਾਜੇ ਬਾਜੋ ਸੀਂਗੀ ਵਾਜੇ ਤੋ ਨਿਰਪਾਉ ਪਦ ਪਾਈ ਏ ਅਂਜਨ ਮਾਹੇ ਨਿਰਂਜਨ ਰਹੀ ਏ ਜੋਗ ਜੁਗਤ ਤੋ ਪਾਈ ਏ ਸੂ ਹ
ਆਪੇ ਸਰਵ ਸਮਾਨਾ ਰਾਹਾਓ ਮਨ ਤਾ ਰਾਜੀ ਚੀਤ ਤੁਲਾ ਤੇਰੀ ਸੇਵ ਸਰਾਬ ਕੁਮਾਮਾ ਕਟੇ ਹੀ ਪੀਤਰ ਸੋਸ਼ੇ ਤੋਲੀ ਇਨ ਬਿਦ ਚੀਤ ਰਾਹਾਮਾ ਆਪੇ ਕਣਡਾ ਤੋਲ
ਖਾਲ ਸਾ ਵਾ ਹੀ ਗੁਰੁ ਜੀ ਕੀ ਫਤੇ