गुरूर ब्रह्म गुरूर विष्म गुरूर देव महेश्मर गुरूर साच्यात परब्रह्म तस्मय स्री गुरुवें
गुरुदेव हमारा प्यारा जिवन का उजियारा
गुरुदेव हमारा प्यारा जिवन का उजियारा
गुरुदेव हमारा प्यारा जिवन का उजियारा
गुरुदेव हमारा प्यारा जिवन का उजियारा
गुरुदेव हमारा प्यारा जिवन का उजियारा
गुरुदेव हमारा प्यारा जिवन का उजियारा
उनके खातिर प्रान तजिन्गे
उनके खातिर प्रान तजिंगे, उनके खातिर प्रान तजिंगे, श्री कुरुदेव से जित्य भजिंगे।
श्री कुरुदेव से जित्य भजिंगे।
श्री गुरुदेव की महिमान्यारी
जड़ बुद्धी से तन करड़ाली
जड़ बुद्धी से तन करड़ाली
तुर्खिया अन्दिएला जिवन का उजियाला
पुरदिव हमारा प्यारा त्रिवन का उजियाला
पुरदिव हमारा प्यारा त्रिवन का उजियाला
तुकड्यादास कहे सवकुई आवो।
तुकड्यादास कहे सवकुई आवो।
तुकड्यादास कहे सवकुई आवो।
सेवक है निरधारा।
दिवन का उजीयारा।
गोरु दैव हमारा उच्छारा।
दिवन का उजीयारा।
गोरु दैव हमारा उच्छारा।
दिवन का उजीयारा।
गृदे.
अश्छारीतिन。
स्री गृत्ता।
प्रतितलावर भक्त जनाचा उद्धारा साथी स्रीगुरुता संजार चालूई।
अनि स्री गुरुता संजार चालू अस्ताना, स्री गुरु ने याजा भक्ता वर कृपा किली, जान्चाकल कृपा दृष्टिन पाहिला, त्या त्या भक्तां चा कता भाग में अपल्या समोर साधर करता है।
पान संताचेक डिगानी पुरावैत। देवाला अपला सा करायता सै, तर मनाथ भाव असला पाहित। आन् भाव जर नसैल, तर काही गटनार नाई, काही गटनार नाई लक्षाट ठेवा।
शिरोल नवाच गाव। सद्याची जिल्लावरी पाहैचि मनाल, तर कोलापूर जिल्ल्या मदे ये तालूक्याच गावाई, ला शिरोल मटला जात। अनि या शिरोल गावा मदे,
अदे शिरूल गावचा गंगाधर ब्राम्मन पत्नी शान्ता सुलक्षन। या गंगाधर ब्राम्मनाची पत्नी सुलक्षन पत्नी उदी।
अदे शिरूल गावचा गंगाधर ब्राम्मनाची पत्नी उदी।
अदे शिरूल गावचा गंगाधर ब्राम्मनाची पत्नी उदी।
अदे शिरूल गावचा गंगाधर ब्राम्मनाची पत्नी उदी।
अदे शिरूल गावचा गंगाधर ब्राम्मनाची पत्नी उदी।
अदे शिरूल गावचा गंगाधर ब्राम्मनाची पत्नी उदी।
अदे शिरूल गावचा गंगाधर ब्राम्मनाची पत्नी उदी।
अदे शिरूल गावचा गंगाधर ब्राम्मनाची पत्नी उदी।
अदे शिरूल गावचा गंगाधर ब्राम्मनाची उदी।
कवटालोनी बाला रड़ती।
नाते वाईक सर्व जमती।
नाते वाईक सर्व जमती।
मर्ण फोडी बाला मनाती।
दत्त प्रसाद मजमिलाला।
किशाच बादा नच वोती।
गडले कैसे बाल गेला।
गडले कैसे...
नाते वाईक।
वेडी आयस॥
रडू नकोस्।
वेडी आयस।
रडाईच नहीं।
दे।
अपन्ने अच्छा विधी पार पल्ला पैजे।
नाहिं नाहिं वी देदार।
माज्या बालाला मी नाही देदार।
मज्या बळाला भी नहीं देनार।
मज्या बळाला भी नहीं देनार।
यति आला।
यति मन्जे समझ ल।
गोसावी।
यति आला।
भस्म चर्चिले ते भाळाला।
दुरुद्राक्ष कंति योगी बोलला।
अवधंभर चा वृक्षा खाली।
जा।
नर्ष्या सरस्वधी न तुला अशिर्वात दिलावता न।
अवधंभर चा वृक्षा खाली देन्जा भादुका है।
जा। तुझ्या मुलाला घ्यून दिता जा।
अनि घारान क्हाल स्रिगुरुच चर्णी।
तुझ्यी हाक ऐक तील। तुझ्यी हाक ऐक तील।
तुझ्यी हाक ऐक तील। तुझ्यी हाक ऐक तील।
पाठिषी बाल। बांदो नीटी।
अपल्या बालाला पटीला घट्ट बानला, अनि निगालिले है, नाते वाईक बरुबर है, सेजा पाजारी बरुबर है, तिच्या मागे मागे, तिजा पती, हापन पवल डाखित निगालेला है।
आऊदम्बराज्या वरक्षा कली एताद्, श्री गुरूच्या पाधुका पहल्या, मुलाला पाधुका जवर ढेवला, अनि श्री गुरूच्या पाधुके वर अपला मस्तक ढेवला।
गुरूराया, गुरूराया, तूझ तर्नारना, मग माझा पाल खेला।
पात वर्षातत मदा बाल गेला कसा। श्री गुरूचे शब्द खोटे ठरले। नाई। नाई। मी तुम्हाला दोष दूँ शकत नाई। पण मी आई आहे। मी आई आहे। आईचे वाच चले बरून बोलते हूँ।
पादुकाला गट धरलेला है। लोग मनता है बाई विडिया हैस का तू। चार पास तास हुन गेला। और काई मनुन या पादुका वर डोकट हुन बसले अच्छे। देखड बाद।
हमी तरता विदी पूर्ण करतो।
या शाद्वीन तो बाव दिला।
निष्टावन्त भाव दादिसा।
शुटी लोग कंटालो निगुन गेले। दोग पती पत्नीच या उदम्भराच्या वृक्षा खाली होते।
मद्य रात्र हुलान्डली।
अनिलैक स्वप्न पंदर।
रुद्राक्ष्य माला।
जटाभार।
सर्वांगाला भस्म लाऊ लेला।
एक्ट पश्वियाला।
या बहिला जग खिला।
ये कारणतैस।
ओट।
तुम् मगादोष् दिओनको।
तुम् मगादोष् दिओनको।
तुझा मुलाला कैुत् चलेल नाहि।
अदिरश्य दालि।
ये स्वप्न उत्ते, ये खरा है का? स्वप्न ही कदी कदी खर ठरत त्याला दृष्टान्त मतल जाता।
स्वप्न उत्ते, ये खर ठरत त्याला दृष्टान्त मतल जाता।
स्वप्न उत्ते, ये खर ठरत त्याला दृष्टान्त मतल जाता।
स्वप्न उत्ते, ये खर ठरत त्याला दृष्टान्त मतल जाता।
स्वप्न उत्ते, ये खर ठरत त्याला दृष्टान्त मतल जाता।
स्वप्न उत्ते, ये खर ठरत त्याला दृष्टान्त मतल जाता।
स्वप्न उत्ते, ये खर ठरत त्याला दृष्टान्त मतल जाता।
स्वप्न उत्ते, ये खर ठरत त्याला दृष्टान्त मतल जाता।
स्वप्न उत्ते, ये खर ठरत त्याला दृष्टान्त मतल जाता।
विक्षम देवी
गोरी ब्राम्मान
काईच नाऊता
या पति वर्ती ची धाप़ो सुरुजाली
स्ती रासन गालोन
स्रिगुरू ची मुर्ती बसले उती
नमस्कार केला
तेवा स्रिगुरू बनाले
विक्षम देवा
बाईने साञितला काईच ने
ते बाहर गेलेले है। ते आल्यानंतार अमि अपली हिस्सा पुरी करूँ। खोटो बोलतेश। स्री गुरूनी अपला आवाज वड़वला। आनन जरा भूगर स्वराम हते। ते बाहर बोले। खोटो बोलतेश।
आहे दुझा घणाच। मैस आहे। तिजा दूद दे। नाही। मैस दूद देनारी नाही। ती वान जाये। अनुन तीच्या नाकाल आमी वेसंट उचली दे। तीच्या वर माती, दगड, वालू। गावात ले लोग तीला घ्यून जाता। तीच्या उप्योग करता। आन
आनि ती विक्षु कीला जाता। तीना त्या वर जु, त्याम्छा निधर्व चालत। सर्व निर्व्ह त्या वरज चालत। खोटा बोलतेश। खोटा बोलतेश। मटल्या नंत। ये भाण्डा गे। दा। मैसीची धार काड। सिरी गुरुच्या शब्दा वर या वैन �
विश्वास भाई दे, अम्ते तुकुबाराय मनता, सन्दाचिये पाई हमाजा विश्वास, सन्दाचिये पाई हमाजा विश्वास, सर्वभावेदास धालो ध्यान्दा,
सर्वभावेदास धालो ध्यान्दा, सर्वभावेदास धालो ध्यान्दा,
सर्वभावेदास ध्यान्दा, सर्वभावेदास ध्यान्दा,
सर्वभावेदास ध्यान्दा, सर्वभावेदास ध्यान्दा,
सर्वभावेदास ध्यान्दा, सर्वभावेदास ध्यान्दा,
सर्वभावेदास ध्यान्दा, सर्वभावेदास ध्यान्दा,
अवधूत चिंतन स्री गुरुदेव स्री गुरुदेव
दिगंबरा दिगंबरा स्री पादवल्लव दिगंबरा दिगंबरा स्री पादवल्लव दिगंबरा
दिगंबरा दिगंबरा स्री पादवल्लव दिगंबरा दिगंबरा स्री पादवल्लव
।
। व्रम्मन मनसाना एक-एक सित तरी उपयोगात पड़ेलत्कात।
।
।
।
।
।
।
।
।
।
।
।
।
।
।
।
।
।
।
।
।
।
।
।
।
।
।
।
।
।
।
।
जेवून जाले सारे तुरुप्त, भासकर जीवूनी तुरुप्त जाला।
असा पराक्रम जाला महाराद, स्रिगुरुनी काई केला, जो सोईपाक केला होता है।
इच्छा वरामले आंगावलो वस्त्रकाल्ड़ा आनि टागला।
तीर्त सिम्भल्ला आनि सांगितला, याच्यात्ल ज्याहे ते बाजुला काड़ा।
याज्या पोल्याये, या बाहर बाजुला कड़ाये त्याहे फटको उगडायेच नै, विज्ञ येच्याओर टागलेल वस्त्र उगडायेच नै।
पैली पंगत एक हजराची जालि, दुसरी दोन अजराची जालि, ब्रह्मन मन्डरी जिवन तुरुप्त जाली।
गाण्गापोरातील सर्वत जातीधर्माचे लोग जुँन गेले
गाण्गापोराती आजुबाजुच्या परिसरातले लोग जुँन गेले
तरी अन्न सिल्लाकच
भासकरी ज्यून तुरुक्त जाला
आन् त्या वैला भासकराल आत्न्या जाली
बासकर जेवुन तुरुप्त जाला, उरले आन्न जलचराला वाटतसें।
अन रहलेला सिल्लक आन्न जलचराला मजे मशाला डखुन दिला।
हाँ सद्गुरुनी केदेला चमतकार सर्वप्रम्मन मन्डलीची डोलेतली धुन्दी नैशी जाली।
पि स्रिगुरुची क्रुपा आओ तीन सेर धन्य मदे सगला घन्ड़ा आनि सर्वप्रम्मनमे स्रिगुरुच्या चर्णाला लागली आनि स्रिगुरुचा मुक्तकण्टान भजन करु लागली।
जसा सर्वानी भजन केल आनी जानी जानी स्रिगुरुत चिन्तन केल तसा तुमि आनी मी स्रिगुरुत चिन्तन केल तर अपनाला काही कमी पढ़नार नई।
दिगंबरा दिगंबरा स्रिपाद वल्लव दिगंबरा।
दिगंबरा दिगंबरा स्रिपाद वल्लव दिगंबरा।
दिगंबरा दिगंबरा स्रिपाद वल्लव दिगंबरा।