สุดท้าย หลังจากความรัก
เราไม่เห็นหมู่ดาวทั้งฟ้า เมื่อฟ้าสว่าง
แต่วันในทุกเช้า เรามีน้ําคาดชุมเย็นหัวใจ
วางน้ําแข็ง วันที่แดดร้อนร้อน เกย่ายมละลาย
แต่เธอมองเห็นไหม ว่าเรายังคงได้น้ําเย็นแก้ว
วันที่รักผลิกบ้านในใจของใครสักคน
เราจะลืมว่าเสียความเป็นตัวตน เรื่องหนึ่งเช่นกัน
วันที่รักจําตรงจากเราไปให้ทรมาน
แต่เธอมองดีๆ ที่จริงมันไม่ได้เลวร้าย
เมื่อเราได้บางอย่าง เราจะเสียบางอย่างเป็นธรรมดา
เมื่อเราเสียบางอย่าง เราจะได้บางอย่างคืนมาใช่ไหม
จบด้วยคํารับรัก ได้คําว่าเริ่มต้นมา
เพื่อจะให้หัวใจเดินทางอีกครั้ง
วันที่รักผลิตบ้านในใจของใครสักคน
เราจะลืมว่าเสียความเป็นตัวตน เรื่องหนึ่งเช่นกัน
วันที่รักจําตรงจากเราไปให้ทรมาน
แต่ถมองดีๆ ที่จริงมันไม่ได้เลวร้าย
เมื่อเราได้บางอย่าง เราจะเสียบางอย่างเป็นธรรมดา
เมื่อเราเสียบางอย่าง เราจะได้บางอย่างคืนมาใช่ไหม
จบด้วยคํารับรัก ได้คําว่าเริ่มต้นมา
เพื่อจะให้หัวใจเดินทางอีกครั้ง
แต่ละความทรงจําจะร้ายเท่าที่
เมื่อเวลาผ่านไป
ก็จะล้อมให้เราตับต่อได้ความแข็งขังในใจ
เมื่อเราได้บางอย่างเราจะเสียบางอย่าง
เป็นธรรมดา
เมื่อเราเห็นโอกาสอยู่ในร้อยน้ําตา
มันคือความมาก
เจ็บเท่าไรก็ต้อง
ไม่เคยมีคําว่าสาหา
รักยังพอให้เริ่มต้นใบทุกวัน
นั่นคือความเป็นจริง
และมันคือความแข็งขังใบทุกวัน