Ինձ մոր կրկել
Սարերի ովը,
արծունքի
ծովը
սիրտը շճիլը կում,
Հըրով էլ կորել էլ
չի կալիս մոտըս,
կարոտից
ոտըս էլ չի հերի կում,
թե ուր,
թե ուր, թե ուր գնալ,
հերու,
հերու հերվում մանալ,
արծունքներն են կնում հոսելով,
սրտիս ես կող մասին խոսելով,
Կող ես որ սիրտըս մի կիչ սավի,
որ սրտիս տեղ նիմանամ,
Որ տարբեր եմ ես վատալավից, առանց կեշ չէ դիմանամ,
Կող ես որ սիրտըս մի քիչ սավի,
որ ես կոգին նիմանամ,
Կոր տարբեր եմ ես վատալավից,
առանց կեշ չէ դիմանամ,
Կոր տարբեր եմ ես վատալավից.
Հետը սխրով էլ ես,
ինչ էիմ հալը,
անարցունգ լալը,
Ձավա չի մեղմում,
սերք իմ թոխել ես,
բայց գնալ գալը,
սիրո հուշ տալը,
հանգիշ չի թոխնով.
Կամաց,
կամաց,
կամաց գզգաց,
Որ իմ սիրուց հերուջ կաց,
Շիրմարեւը սրտի սուր գորա,
կեսերով չով պեկով ուրտարա։
Բես որ սիրտըս մի կիչ ծավի, Որ սրտից նեղ նիմանա,
Որ դարբեր եմ ես վատալավից, Հանց կես չէ դիմանա։
Բես որ սիրտըս մի կիչ ծավի, Որ ես կոգին նիմանա,
Որ դարբեր եմ ես վատալավից, Հանց կես չէ դիմանա։
Որ դարբեր եմ ես վատալավից,
չէ դիմանա։
Որ սիրտըս մի կիչ ծավի, Որ սրտիս տեղ նիմանա,
Որ դարբեր եմ ես վատալավից, Առանց կես չէ դիմանա։
Բես որ սիրտըս մի կիչ ծավի, Որ ես կոգին նիմանա,
Որ
դարբեր եմ ես վատալավից, Առանց կես չէ դիմանա։
Որ դարբեր եմ ես վատալավից,
չէ դիմանա։